نقش دین در فراخوان افکارعمومی در نظام جمهوری اسلامی ایران(1357-1376)

با وقوع انقلاب اسلامی درایران، اسلام سیاسی به عنوان ایدئولو‍ژی مرکزی نظام سیاسی جدید از موقعیتی مسلط و تقریباً بلامنازعه‏ای برخوردار گردید. اما نزاع‏های های سیاسی شکل گرفته در سال‏های بعد موجب شکل گیری تفسیرهای دینی گوناگون به خصوص از اسلام سیاسی گردید. از این رو درطی این سال‏ها همواره خوانش های مختلف از دین مواجه می شویم.این برداشت‏ها با توجه به نقش مهم دین، در مخیله اجتماعی ایرانیان در جهت دهی افکارعمومی و بازتولید مشروعیت نظم مستقر راهبری می نماید.در این رساله با انتخاب میدان تحلیلی انتخابات ریاست جمهوری دوره‏های سه گانه (اول، پنجم وهفتم) این خوانش ها مورد تحلیل قرار می گیرند. شیوه مطالعه مطرح شده دراین رساله، روش تحلیل گفتمان می باشد.با استفاده از این روش متون تبلیغاتی منتخبان ریاست جمهوری ازحیث تعیین جایگاه نظام معنایی دین در بسیج افکار عمومی مورد بررسی قرار می گیرد.