بررسی زمینه های نفوذ مجمع روحانیون مبارز در ساختار سیاسی جمهوری اسلامی ایران (1388- 1366)

چکیده بین نظام های سیاسی و تشکل های سیاسی و نفوذ آنها در مناصب و تحولات سیاسی رابطه مستقیمی وجود دارد. مجمع روحانیون مبارز به عنوان یک تشکل، از گروه های دارای نفوذ در نظام سیاسی ایران است. اعضای این گروه از ابتدای انقلاب تاکنون تأثیر قابل توجهی در تحولات مهم ایران داشته و مناصب زیادی به عنوان نماینده حضرت امام خمینی و مقام معظم رهبری و همچنین در قوه مجریه و مقننه کسب کرده اند. این نفوذ با نوساناتی تا به امروز ادامه داشته است. این در شرایطی است که مجمع روحانیون در میان نهادهای سنتی روحانیت و حوزه های علمیه جایگاه قابل توجهی ندارد. از آنجا که مجمع شباهت هایی با انواع تشکل های سیاسی (حزب، گروه ذی نفوذ و محفل) دارد می توان گفت زمینه های نفوذ مجمع نیز مانند این تشکل ها در نظام های سیاسی می باشد. مجمع مانند محفل با نزدیکی به رهبران، مانند یک گروه ذی نفوذ با تکیه بر ماهیت صنفی خود و اثرگذاری بر تصمیم گیری ها و مانند حزب به علت داشتن گرایشات نوگرایانه دینی و مردم سالارانه و اعتقاد و وفاداری به مشروعیت دوگانه در جمهوری اسلامی از طریق شرکت در انتخابات و ائتلاف با سایر گروه ها توانسته نفوذ به دست آورد.