بررسی مقایسه ای و شیوانگاری اصطلاحات گفتمان ادبیات داستانی در فارسی و عربی

از مهمترین مشکلاتی که امروزه، پژوهشگران، مترجمان و دانشجویان ادبیات فارسی و عربی و علاقه مندان به مطالعات ادبی در زمینه ادبیات داستانی، با آن مواجهند، عدم دسترسی به معادلهای دقیق و مناسب برای اصطلاحات این شاخه از ادب می باشد. عواملی چون وارداتی بودن ادبیات نوین داستانی، ترجمه سلیقه ای و غیر تخصصی برخی واژگان و اصطلاحات، وفاداری به معادل های لاتین ، تأثیر تحولات داستان نویسی نوین، ظهور مکاتب مختلف نقد ادبی و اختلاف نظر در برخی مفاهیم اصلی و دسته بندی ها، نبود فرهنگ ها و دانشنامه های پربار، تفاوت، تعدد و ناهماهنگی میان اصطلاحات ادبیات داستانی را بسیار افزایش داده است. این پژوهش با هدف کاهش کاستی ها و ابهامات موجود در اصطلاحات ادبی حیطه نقد داستان، پس از جمع آوری و ریشه یابی برخی از اصطلاحات و مترادفات موجود که به گونه ای پراکنده و ناهماهنگ در متون نقدی موجود است، به نقد و تحلیل و ارزیابی آنها از نظر صحّت، دقّت و جامعیت می پردازد؛ سپس کوشش می شود با توجه به وضوح و فراگیری برخی از اصطلاحات، واژگان مرجح پیشنهاد شوند. اهمیت این پژوهش ناشی از تلاش برای پاسخگویی به این معضل علمی و آموزشی است. از آنجا که مباحثی همچون "پیرنگ" و عناصر ساختاری آن، "زاویه دید" و تقسیم بندی های مربوط به آن، "شخصیت" و انواع شخصیتهای داستانی از اساسی ترین عناصر داستان بوده و در متون نقدی بیشتر به چشم می خورد، در پژوهش حاضر تلاش شده است که این عناصر و اجزای وابسته به هریک، با توجه به متون مرجع که غالبا انگلیسی زبان هستند و به فارسی ترجمه شده اند، از نظر اصطلاحات معادل در فارسی و عربی و معانی و کارکردهای آنها مورد بررسی و بازنگری قرار گیرند. روش مورد استفاده در پژوهش عمدتاً مبتنی بر مراجعات اسنادی و تحلیل محتوا می باشد.