ارائه یک مدل آموزش مجازی امن با نگاه به مساله حریم شخصی و امنیت اطلاعات به شرکت ملی نفت ایران

مبحث امنیت اطلاعات شامل حوزه وسیعی از تعاریف، مفاهیم و اقدامات می باشد که در نگاه اول برای پیاده سازی ممکن است پیچیده به نظر بیایند. در این پژوهش سعی شده با ارائه یک مدل ، به بررسی دقیق تر تهدیدات امنیتی در سرویس های برخط به ویژه آموزش مجازی پرداخته شود. مدل ارائه شده در این پایان نامه، الگویی جهت انسجام فکری محقق برای پیاده سازی نظام امنیت اطلاعات در آموزش مجازی فراهم می سازد. سازوکارهای امنیتی معمولا به امنیت شبکه می پردازند درحالیکه فرآیندهایی همچون تولید محتوا، تدریس و مدیریت آموزشی نیز دربرگیرنده تهدیدات امنیتی خاص خود می باشند که با هدف قرار دادن سرویس های امنیتی (محرمانگی، یکپارچگی و دسترس پذیری) در کاهش درجه امنیتی سامانه آموزشی و ایجاد دید منفی در کاربر نقش مهمی خواهند داشت. از آنجا که سرویس های امنیتی هدف و غایت اصلی در برقراری نظام امنیتی در سامانه ها می باشند و تنها در صورتی که نتیجه برقراری این نظام منجر به بهبود سرویس های امنیتی شود؛ می توان مطمئن شد که هزینه صرف شده در بخش امنیت به جا بوده است، سرویس های امنیتی در مدل پیشنهادی همواره به عنوان خطوط راهنمایی عمل می کنند که کمک می کنند تحلیلگر مدل، از چارچوب پروژه خارج نشده و فعالیت و تجزیه و تحلیل خود را بر مبنای پاسخگویی به آنها تنظیم نماید. با استفاده از روش ارائه شده در این مقاله پیچیدگی پیاده سازی نظام امنیت اطلاعات کاهش پیدا کرده و این امر خود احتمال به کار گیری ملاحظات امنیتی را بیشتر می کند. دراین پایان نامه علاوه بر اینکه نقش سیاست و فن آوری در درجه امنیتی یک سیستم آموزش مجازی لحاظ شده ؛ از این دو فاکتور به عنوان عوامل حمایتی در پاسخگویی به نیازهای امنیتی چهار فرآیند اصلی در آموزش (تولید محتوا، تدریس و ارزیابی، مدیریت آموزش و تحصیل) و نیز نیازمندی های امنیتی خود کاربرد مبتنی بر وب (سامانه آموزش مجازی) استفاده شده است. پژوهش به نوعی با تفکر مدیریت ریسک امنیتی مختص آموزش مجازی به پیش رفته و از نظر خبرگان به این منظور یاری جسته است. مدل به نحوی است که به آسانی قابلیت تعمیم به سایر سرویس های برخط دیگر مانند تجارت الکترونیک و یا سلامت الکترونیک را داراست.