بررسی رابطه احساس کارامدی با کیفیت آموزشی دبیران دوره متوسطه شهر تبریز با تاکید بر روش فلندرز

هدف این پژوهش تعیین رابطه بین احساس کارامدی معلمان با کیفیت آموزشی معلمان می باشد. از بین جامعه آماری، 60 نفر از دبیران متوسطه شهر تبریز(30 نفر دبیر روانشناسی و 30 نفر دبیر فیزیک) انتخاب شدند. برای ارزیابی کیفیت آموزشی از سیستم تجزیه و تحلیل کلامی فلندرز و برای ارزیابی احساس کارامدی معلمان از مقیاس احساس خودکارامدی معلمان اوهایو استفاده شد. نتایج همبستگی کانونیک نشان داد که تنها یک ریشه از تحلیل معنی دار است و از متغیرهای پیش بین احساس کارامدی دبیران با میزان استفاده از شاخص غیرمستقیم بر مستقیم و میزان تعامل بین معلم و دانش آموز معنی دار است. علاوه بر این رابطه احساس کارامدی دبیران با میزان کنش و واکنش آنها و با میزان واکنش فراگیران آنها غیر معنی دار است. همچنین هیچ کدام از متغیرهای شخصی نتوانستند شاخصهای روش فلندرز را پیش بینی کنند.