سنتز نانوکامپوزیت های پلی آنیلین با استفاده از پایدارکننده های متفاوت جهت جداسازی آرسنیک از آب وفاضلاب

هدف این تحقیق تهیه نانوکامپوزیت های پلی آنیلین با استفاده از پایدارکننده های گوناگون ازجمله هیدروکسی پروپیل سلولز، پلی وینیل پیرولیدون و دودسیل بنزن سولفونات سدیم در محیط آبی و جداسازی آرسنیک از آب و فاضلاب با استفاده از آن بوده است. به منظور بررسی رفتار و خواص متفاوت این نمونه ها از آزمونهای میکروسکپ الکترونی (sem) و طیف سنجی مادون قرمز (ftir) استفاده گردید. جهت انجام آزمایش ها از تکنیک رآکتور اختلاط کامل منقطع برای جاذب های مختلـف با شـرایط یکسـان بهینه شده از نـظر زمان تماس، مقدار جاذب و ph استفاده شده بود. میـزان فلز سنگین آرسنیک توسـط دســتگاه جذب اتمی آنالیز گردیده است. نتایج نشان می دهد شکل شناختی و اندازه ذرات به پایدارکننده بستگی دارد. ساختمان شیمیایی محصولات با استفاده از طیف سنج مادون قرمز بررسی شده است. بررسی تصاویر میکروسکپ الکترونی نشان می دهد افزودن پایدارکننده علاوه بر اینکه سبب ریزتر شدن اندازه ذرات می شود، توزیع ذرات را هم یکنواخت تر می کند. نتایج حاصـل نشان می دهد پلی آنیلیـن در جداسـازی فلز آرسنیک عملکرد مطلـوبی دارد و می تـوان آن را به عنـوان یک جـاذب در تصفیـه آب و فاضلاب به کار برد.