انسان در رمان معاصر(با توجه به ده رمان بزرگ معاصر ایران)

امروزه به منظور شناخت هر چه بیشتر و بهتر آثار ادبی و پی بردن به جزئیات آن، تک تک عناصر آن را در ارتباط با مجموعه پدیده ها بررسی می کنند. رمان به عنوان یک نوع ادبی نوظهور- نسبت به انواع ادبی دیگر- آیینه ای است که در آن می توان، بازتاب عاطفی و تجزیه و تحلیل های درونی انسان ها را به طور ملموس و آشکار، مشاهده و احساس کرد. نگارنده در این پایان نامه برآن است تا با تحقیق درباره جایگاه انسان (امری که تا به حال کمتر مورد توجه قرار گرفته است) در برخی رمانهای مهم و تاثیر گذار معاصر و پرداختن به شخصیت پردازی آنها, به عنوان یکی از مهم ترین جنبه های داستان نویسی و همچنین ترسیم و توصیف سیمای انسان در داستان، بتواند رهیافتی کارآمد برای شناخت آثار ادبی معاصر، به ویژه رمان ارائه دهد.