بررسی اثر بخشی آموزش مشاوره شغلی به شیوه روایت شغلی بر کاهش مشکلات تصمیم گیری شغلی دانشجویان ارشد دانشگاه علامه طباطبایی

پژوهش حاضر به بررسی اثر بخشی مشاوره شغلی به شیوه روایت شغلی بر کاهش مشکلات تصمیم گیری شغلی دانشجویان پرداخته است. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دختر کارشناسی ارشد نیمسال 3 و 4 ساکن خوابگاه دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی در سال تحصیلی 89 – 88 بوده. نمونه این پژوهش به این صورت انتخاب شد که، ابتدا با همکاری مسئولین خوابگاه اسامی دانشجویان ارشد ترم 3 و 4 به تعداد 83 دانشجو در اختیار پژوهشگر قرار گرفت. سپس اسامی 70 دانشجو به صورت تصادفی انتخاب شد و با هماهنگی قبلی، آزمون مشکلات تصمیم گیری شغلی cddq بر روی آنها اجرا شد. 50 دانشجو که بیشترین نمره را کسب کرده بودند انتخاب و به صورت نمونه گیری تصادفی ساده در دو گروه گواه و آزمایش قرا گرفتند در هر گروه 25 نفر. حجم نمونه در مجموع 50 نفربود. گروه آزمایش در طی 8 جلسه مشاوره ای 90 دقیقه ای تحت آموزش مشاوره به شیوه روایت درمانی قرار گرفتند و در گروه گواه مشاوره ای انجام نگرفت. پس از اختتام کار به منظور ارزیابی آنچه صورت گرفته از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. به منظور جمع آوری اطلاعات در این پژوهش از پرسشنامه مشکلات تصمیم گیری شغلی cddq(گاتی، 2001) بهره جسته شده. تجزیه و تحلیل داده ها در دو قسمت آماره های توصیفی و استنباطی تنظیم شد. بر اساس تحلیل داده ها فرضیات این پژوهش با عنوان های، الف) مشاوره شغلی با استفاده از روایت شغلی بر کاهش مشکلات تصمیم گیری شغلی دانشجویان موثراست. ب) مشاوره شغلی با استفاده از روایت شغلی بر افزایش آمادگی شغلی دانشجویان موثراست. ج) مشاوره شغلی با استفاده از روایت شغلی بر افزایش اطلاعات در تصمیم گیری شغلی دانشجویان موثراست. د) مشاوره شغلی با استفاده از روایت شغلی بر کاهش اطلاعات ناهمخوان در تصمیم گیری شغلی دانشجویان موثراست. به اثبات رسید و به این ترتیب نتایج نشان دادند که مشاوره شغلی به شیوه روایت شغلی بر کاهش مشکلات تصمیم گیری شغلی دانشجویان موثر است.