ارتباط فعالیت جسمی با افسردگی و اضطراب در دانشآموزان دوره متوسطه ساوه

هدف از این تحقیق، تعیینِ ارتباط فعالیتِ جسمی با افسردگی و اضطراب در دانش آموزانِ دوره متوسطه شهرستان ساوه است. جامعه آماری در این تحقیق شاملِ کلیه دانش آموزانِ دختر و پسرِ دوره متوسطه شهرستانِ ساوه، مشغول به تحصیل در سالِ تحصیلیِ است، که تعداد آنها براساس گزارش مدیریتِ آموزش و پرورش شهرستانِ ساوه، 10600 نفر شاملِ 4770 دختر و 5830 پسر، در 53 مدرسه بود. از این تعداد، 213 دختر و 261 پسر به صورت خوشه ای-تصادفی، به عنوانِ نمونه انتخاب شدند. اطلاعات بوسیله دو پرسشنامه hads (مقیاس اضطراب و افسردگیِ بیمارستانی) و ipaq(پرسشنامه فعالیتِ جسمیِ بین المللی) گردآوری شد، که ipaq برایِ اندازه گیریِ سطحِ فعالیتِ جسمی و ضریب پایاییِ آن (به روش بازآزمایی) در این تحقیق 76/0 بود و hads برایِ تعیینِ میزانِ افسردگی و اضطراب و همسانیِ آن در این تحقیق (به روش آلفایِ کرونباخ) 84/0 = ? بود. به منظورِ دستیابی به اهدافِ تحقیق در تجزیه و تحلیلِ اطلاعات از آمارِ توصیفی و استنباطی بهره گیری شد. در بخش آمارِ توصیفی میانگین، واریانس، انحرافِ استاندارد و خطایِ استاندارد پارامترهایِ آزمون بیان شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss انجام شد. برایِ تعیینِ ارتباطِ بینِ سطحِ فعالیتِ جسمی با اضطراب و افسردگی به تفکیک، از آزمونِ ضریب همبستگیِ اسپیرمن و برای مقایسه تفاوتِ گروه هایِ دختر و پسر از نظر سطحِ فعالیتِ جسمی، افسردگی و اضطراب، از آزمونِ t مستقل، هر دو در ?=0.05 استفاده شد. یافته ها نشان داد که در پسران، فعالیتِ جسمی هم با افسردگی و هم با اضطراب ارتباطِ معکوس معنادار دارد و در دختران، فعالیت جسمی هم با افسردگی و هم با اضطراب ارتباطِ معکوس ولی غیرِمعنادار دارد. همچنین بین سطحِ فعالیتِ جسمی و میزانِ افسردگی و اضطراب در دانش آموزانِ دختر و پسر تفاوتِ معناداری مشاهده نشد. به طورِ کلی می توان گفت افزایش فعالیتِ جسمی می تواند موجب کاهش افسردگی و اضطراب دانش آموزان شود .