رابطه ی صفات شخصیت، هوش هیجانی و یادگیری خود راهبر با رضایت از زندگی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر سال سوم دبیرستان های دولتی شهر بوشهر

هدف از پژوهش حاضر بررسی روابط صفات شخصیت، هوش هیجانی و یادگیری خود راهبر با رضایت از زندگی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر بود. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. نمونه پژوهش شامل 246 نفر از دانش آموزان دختر پایه سوم دبیرستان های شهر بوشهر است که در سال تحصیلی 89-88 مشغول به تحصیلی بودند و با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر عبارتند از: پرسشنامه شخصیتی نئو ( ffi-neo)، مقیاس هوش هیجانی شات ، مقیاس سنجش خود راهبری در یادگیری دانش آموزان، مقیاس چند وجهی رضایت از زندگی دانش آموزان و نیز برای بررسی عملکرد تحصیلی دانش آموزان از معدل (میانگین دروس) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش همبستگی ساده و چندگانه استفاده شد. نتایج تحلیل نشان داد که ارتباط مثبتی بین رضایت از زندگی و عملکرد تحصیلی با باز بودن به تجربه، برون گرایی، توافق و وجدانی بودن، هوش هیجانی و یادگیری خود راهبر وجود دارد. البته ارتباط میان رضایت از زندگی و روان رنجوری منفی بود. به عبارتی نتایج تحلیل نشان داد که مولفه های صفات شخصیت، هوش هیجانی و یادگیری خود راهبر پیش بین های مناسبی برای رضایت از زندگی و عملکرد تحصیلی هستند.