حذف نویز سریهای زمانی gps با استفاده از آنالیز موجک و کالوکیشن کمترین مربعات بر روی داده های غیر هم فاصله

بدست آوردن نتایج صحیح از آنالیز سیگنال مربوط به پدیده های ژئودینامیکی با استفاده از سری های زمانی بلند مدت gps، منوط به کاهش اثر نویز از داده ها می باشد. این امر در ژئودزی و ژئوفیزیک توسط روش های مختلفی انجام پذیر بوده و در صورت ناقص بودن مدل سازی داده های سری زمانی gps (جهت کاهش نویز)، تفسیر پدیده های ژئودینامیکی حاصل از آن ها به درستی میسر نخواهد بود. به دلیل غیر هم فاصله بودن سری های زمانی gps از تکنیک کالوکیشن کمترین مربعات و آنالیز موجک برای هم فاصله سازی داده ها استفاده شد. هدف از انجام این پایان نامه استفاده از تکنیک موجک ها برای حذف نویز سری زمانی gpsبا اعمال آستانه گذاری های مختلف می باشد. روش های آستانه گذاری شامل: حد آستانه جریمه، راهکار بیرگه - ماسارت، روش ترکیبی (sureshrink)، روش آستانه گذاری سراسری، روش مینیماکس و روش آستانه گذاری با استفاده از اصل sure (کمینه کردن برآورد نااریب ریسک اشتاین) بودند که برای مقایسه تأثیر آن ها در کاهش نویز از سه مدل آماری برای ترکیب نویزها در سری های زمانی ایستگاه های دائمی gps استفاده شد: الف) مدل شامل نویز سفید (مدل i)، ب) مدل ترکیبی شامل نویز سفید و نویز تصادفی (مدل ii ) ، ج) مدل ترکیبی شامل نویز سفید و نویز لرزان (مدل iii ). برای انجام محاسبات و تحلیل های عددی، به تعداد 264 ایستگاه gps از آرشیو sopac جهت انجام آنالیز و محاسبات انتخاب گردید. این داده ها به صورت خام بوده و هیچ گونه عملیات نویز بری روی آن ها انجام نگرفته بود. نتایج حاصل نشان می دهد که از بین روش های آستانه گذاری، در مدل آماری شامل نویز سفید (مدل i): روش حد آستانه جریمه و روش آستانه گذاری با استفاده از کمینه کردن برآورد نااریب ریسک اشتاین قادر به کاهش فراوانی دامنه های کوچک تر می باشند، در صورتی که روش های مینیماکس و ترکیبی قادر به کاهش فراوانی دامنه های بزرگ تر از نویز سفید را دارند. راهکار بیرگه– ماسارت و روش آستانه گذاری سراسری هم قادر به کاهش فراوانی دامنه های کوچک تر و هم کاهش فراوانی دامنه های بزرگ تر می باشند. در مدل ترکیبی شامل نویز سفید و نویز تصادفی (مدل ii ) و مدل ترکیبی شامل نویز سفید و نویز لرزان (مدل iii )، تمامی روش ها قادر به کاهش فراوانی دامنه های کوچک تر و بزرگ تر از نویز سفید (در هر دو مدل) به یک میزان هستند. این در حالی است که برای نویز تصادفی و نویز لرزان (به ترتیب در هر دو مدل) روش حد آستانه جریمه و روش آستانه گذاری با استفاده از کمینه کردن برآورد نااریب ریسک اشتاین قادر به کاهش فراوانی دامنه های کوچک تر می باشند، در صورتی که روش های مینیماکس و ترکیبی قادر به کاهش فراوانی دامنه های بزرگ تر از نویز رنگی را دارند. راهکار بیرگه– ماسارت و روش آستانه گذاری سراسری قادر به کاهش فراوانی دامنه های کوچک تر و بزرگ تر از نویز رنگی می باشند.