طراحی و ساخت ارگونومیک حمایت کننده ی ستون فقرات کمری و بررسی تاثیر آن بر عوامل بیومکانیکی در حالت نشسته

چکیده: زمینه و هدف: امروزه به دلیل پیشرفت تکنولوژی سیستم های کاری، بیشتر ایستگاه های کار در ادارات، صنایع و کارگاه ها به صورت ایستگاه کاری نشسته، طراحی می گردد. از طرفی برای افزایش راحتی و جلوگیری از آسیب های ناشی از نشستن طولانی مدت، صندلی ها و میزهای کار فراوان و اغلب با مشخصه ی طراحی ارگونومیک در بازار عرضه می شوند. با این وجود، باز هم کمردرد که به عنوان بزرگترین مشکل ناشی از نشستن طولانی مدت شناخته شده است، باعث از کار افتادگی کارمندان و تحمیل نمودن هزینه های هنگفت به ادارات و سازمان ها می شود. از این رو در این مطالعه برای پیشگیری از مشکلات اسکلتی – عضلانی در نشستن طولانی مدت، اقدام به طراحی و ساخت یک وسیله ارگونومیک برای ایجاد و حفظ پوسچر طبیعی در ایستگاه کاری شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه سطح فعالیت عضلات اکستانسور کمر (لانگیسیموس سینه ای، ایلیوکوستالیس و مالتی فیدوس کمری) و فلکسور کمر (رکتوس ابدومینوس، مایل داخلی و خارجی) توسط دستگاه ثبت فعالیت عضلانی (emg)، همچنین زاویه ی مهره های کمر از مهره 12 سینه ای تا مهره ی اول ساکروم توسط دستگاه الکتروگونیامتر، در دو وضعیت با و بدن استفاده از کمربند (هر کدام به مدت 30 دقیقه) در30 نفر از دانشجویان پسر (سالم) دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در آزمایشگاه بیومکانیک، اندازه گیری شد. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که در هنگام استفاده از کمربند، سطح فعالیت تمامی عضلات، از سطح فعالیت عضلات در وضعیت بدون استفاده از کمربند پایین تر بوده و به غیر از عضلات مالتی-فیدوس کمری و ایلیوکوستالیس کمری، مابقی از لحاظ آماری نیز معنی دار می باشد (05/0 = p). همچنین میزان زاویه مهره های کمر در وضعیت استفاده از کمربند، در تمام مدت انجام آزمایش، در محدوده ی پوسچر صاف قرار داشت و در مقابل، زاویه ی مهره های کمر در وضعیت بدون استفاده از کمربند، در ابتدا در محدوده ی پوسچر صاف و در دقایق آخر انجام آزمایش، وارد پوسچر خمیده گردید. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که استفاده از کمربند، باعث کاهش فعالیت عضلات فعال در ایجاد و حفظ پوسچر نرمال (پوسچر صاف) می شود و همچنین این کمربند زاویه ی مهره های کمر را در محدوده ی پوسچر صاف حفظ می کند. در نتیجه با استفاده از این وسیله، می توان بارهای بیومکانیکی وارد شده بر ستون فقرات کمری را در ایستگاه های کاری نشسته کاهش داد و از بروز مشکلات اسکلتی عضلانی در این افراد جلوگیری نمود.