بررسی روش های نرخ گذاری بیمه آتش سوزی و کاربرد آن در ایران

هدف اصلی نرخ گذاری بیمه ای تعیین نرخ عادلانه و منطقی از دیدگاه بیمه گر و بیمه گذار است. از یک سو، بیمه گر انتظار دارد که نرخ تعیین شده برای جبران خسارت ها، هزینه ها و درصد معقولی به عنوان سود، احتمال وقوع حوادث فاجعه آمیز و مالیات کافی باشد. در عین حال بیمه گر باید مراقب باشد که نرخ های تعیین شده ی او به دلیل وجود رقابت در بازار بیمه و ریسک از دست دادن مشتریان بیمه به میزان قابل توجهی بیش از نرخ های سایر رقبا نباشد. از سوی دیگر، نرخ منطقی برای بیمه گزار نباید از یک مقدار کافی به عنوان حق بیمه که برای پوشش وی در برابر ریسک های بیمه شده تعیین شده و مقدار برآورد شده ای برای پرداخت تمامی هزینه ها ی موجود در بیمه نامه، سود بیمه گر و سایر سربارها بیش تر باشد. هرچند، تعیین حق بیمه رضایت بخش کار ساده ای نیست و عوامل بسیار زیادی وجود دارند که بر روی ریسک تاثیر گذارند و باید به طور پیوسته مورد توجه قرار گرفته و کنترل شوند. از آن جا که بازار بیمه ایران نیازمند آشنایی با روش های نرخ گذاری بیمه آتش سوزی -یعنی روش ضریب خسارت که یکی از متداول ترین روش هایی است که برای نرخ گذاری بیمه آتش سوزی مورد استفاده قرار می گیرد و روش حق بیمه خالص که معمولا برای نرخ گذاری رشته های جدید بیمه ای به کار می رود- است، برای طی کردن مسیر پیشرفت بیمه در کشور این روش ها به صورت کامل معرفی می گردد. کتاب و مقالات بسیاری در مورد موضوعات مختلف بیمه های اموال به ویژه در رشته ی آتش سوزی نوشته شده است اما تعداد بسیار کمی از آن ها در مورد فرآیند نرخ گذاری در بیمه آتش سوزی است. همچنین با مشاهده وضعیت بیمه در کشورمان درمی یابیم که نه تنها تعداد افراد کمی با روش های نرخ گذاری آشنا هستند بلکه نرخ های بیمه نیز در رشته های مختلف بر اساس تعرفه های بیمه مرکزی تعیین می شوند و احتمالاً در محاسبه ی آن ها از روش های غیردقیق استفاده گردیده است. با توجه به این موضوع که نرخ حق بیمه ها در رشته های مختلف از جمله بیمه آتش سوزی اخیراً آزاد گردیده است و خود شرکت های بیمه باید نرخ ها را محاسبه نمایند، اهمیت موضوع نرخ گذاری های بیمه ای آشکارتر می گردد.