تهیه و بررسی استقرار عوامل دارویی پروتئینی بر روی نانوحامل های مختلف و تاثیر زیستی آن ها

: رشد صنعت بیوتکنولوژی منجر به تولید شمار زیادی از عوامل دارویی پروتئینی و پپتیدی نوینی گردیده است که در درمان بسیاری بیماری ها نظیر سرطان ، بیماری های حاصل از نقص آنزیم های لیزوزومی و آنزیم های گوارشی، بیماری های ترومبولیتیک، دیابت و ...کاربرد دارند. استفاده از این عوامل دارویی با محدودیت هایی نظیر ناپایداری و نیمه عمر بیولوژیکی پایین آن ها، حلالیت پذیری و نفوذناپذیری غشاء سلولی مواجه می باشد. با استفاده از نانوناقل ها امکان غلبه بر بسیاری از این محدودیت ها وجود دارد و دربرگیری عوامل دارویی توسط ناقل ها 1-باعث عدم شناسایی دارو توسط سیستم ایمنی، 2-افزایش اندازه ی عوامل دارویی و ممانعت از حذف سریع توسط فیلتراسیون کلیوی، 3-افزایش حلالیت ظاهری و عدم رسوب دارو در عروق خونی و 4-رهش درون سیتوپلاسمی کارآمد و فرار اندوزومی مولکول های درمانی می شوند. از دیگر مزایای استفاده از سیستم های دارو رسانی می توان به هدف دار کردن فعال و غیر فعال اشاره کرد. در این تحقیق کوپلیمرهای سه قطعه ای plga-peg-plga (18bdp) و pla-peg-pla (16bdp، و26bdp) سنتز شدند و پس از تأیید سنتز آن ها توسط طیف سنجی های ftir و nmr، تست های مربوط به زیست سازگاری انجام شدند. مطالعات میکروسکوپ الکترونی توانایی این پلیمرها را در تشکیل میسل تأیید کرد و cmc آن ها تعیین گردید. همچنین مطالعات میکروسکوپ فلورسانس نشان داد این نانوذرات قادر به ورود به درون سلول می باشند. تأیید بارگیری عوامل دارویی پپتیدی (ایتورین، سورفاکتین، گرامیسیدین) روی نانوذرات توسط مطالعات cd، فلورسانس، ftir و میکروسکوپ الکترونی انجام شد. سلول های سرطانی رده ی هلا با لیپوپپتید ایتورین در حالت آزاد و حالتی که روی نانوذرات بارگیری شده بود تیمار شدند و سلول های سرطانی رده ی lncap نیز توسط نانوذرات بارگیری شده با سورفاکتین و گرامیسیدین تیمار شدند و میزان اثر آن ها بر سلول ها در مقایسه با سورفاکتین و گرامیسیدین آزاد ارزیابی گردید. نتایج حاصل از این آزمون نشان دادند که این عوامل دارویی در حالت بارگیری شده روی نانوذرات در مقایسه با فرم آزاد خود تاثیر بیشتری دارند(در مورد سورفاکتین و گرامیسیدین تغییر تأثیرات قابل توجه می باشند). با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که نانوذرات حاصل از دو کوپلیمر18bdp و 16bdp دارای زیست سازگاری مطلوب می باشند و ویژگی های لازم برای فرمولاسیون و استفاده بعنوان نانوناقل های کارآمد عوامل دارویی پپتیدی را دارند.