طراحی سکونتگاه دانشجویان هنر و معماری دانشگاه باهنر کرمان با رویکردی به مفهوم خلوت(privacy)

امروزه سکونت گاه های دانشجویی که اغلب تحت عنوان خوابگاه از آن ها نام برده می شود، کمتر توانسته اند برآورده کننده نیازهای، انبوه دانشجویان کشور باشند. این درحالی است که تعداد جمعیت دانشجویان کشور در سالهای اخیر رشد چشمگیری داشته و امروز بیش از هر زمان دیگر لزوم یک مطالعه دقیق و روشمند درباره چگونگی طراحی بهینه این اماکن احساس می شود. آنچه در اینجا به عنوان مسئله مطرح گردیده، چگونگی طراحی مکانی برای سکونت دانشجویان است که بتواند پاسخگوی نیازهای مختلف آنها و به خصوص نیازشان به خلوت جویی باشد. در این مسیر از مطالعات کتابخانه ای به همراه مشاهدات میدانی استفاده شده و در حین بررسی مبانی و مشاهدات، اسکیس های طراحی شکل گرفته و به مرور کامل گردیده است. ورود به مطلب از کل به جزء صورت گرفته و ابتدا به خود مسئله زیستن دانشجویان در سکونتگاه پرداخته شده و در ادامه به نیاز جزئی تری همچون خلوت جویی پرداخته شده است. به طور خلاصه در طراحی پروژه حاضر سعی بر آن بوده است که با استفاده از دستاوردهای علم روانشناسی محیط پیرامون مقوله خلوت privacy)) به عنوان یکی از کلیدی ترین مباحث در طراحی موضوعاتی از این دست، به طرحی مناسب دست یافت که تا حد امکان بتواند بواسطه ویژگی های کالبدی خود، به تنظیم تعاملات افراد کمک نموده و بدین ترتیب به ایجاد سکینه و آرامش خاطر در ساکنین خود کمک نماید.