مقایسه وبررسی شیوه های به کارگیری ضرب المثل در قرآن و ادب درعصر جاهلی واسلامی

چکیده: مثل ها تعبیراتی رایج درمیان هر قوم و ملت، و یکی از ارکان مهم زبان و فرهنگ و نموداری از ذوق وقریحه هستند که اغلب در لباس استعاره ، کنایه ویا در قالب سخنی موزون ودلنشین متنشر شده اند. در این میان مثل های قرآنی که در میان قوم عرب نازل شدند جایگاهی ویژه در مقایسه با مثل های عربی دارند. آنها به امثال اهتمام خاصی می ورزیدند و به همین دلیل به کشف وضبط مثل های قرآنی و عربی پرداختند. دراین راستا گروهی از پژوهشگران نوعی ازمثل قرآنی را یافتند که مصداق ومعادل آنها در مثل های عربی وجود داشت، این مثل های قرآنی که در معنا مثل بودند نه درلفظ، کامن (پنهان) نامیده شدند. این مثل ها که از نظر مفهوم شبیه به بعضی ازمثل های رایج عربی هستند،معادل هم ذکر شده اند. در این پژوهش ابتدا به شناخت و بررسی ویژگی های مثل وچگونگی پیدایش آن در زبان های مختلف به ویژه درزبان عربی پرداخته شد، سپس مثل های عربی و قرآنی مورد بحث قرار گرفته ، و در نهایت مثل های کامن در قرآن بررسی وتحلیل شدند. کلید واژه : زبان عربی ، مثل ، مثل کامن قرآنی ، مثل عربی، ادب جاهلی ، ادب اسلامی