مسکن انعطاف پذیر (مجتمع مسکونی)– منطقه یک تهران

طراحی مجتمع مسکونی انعطاف پذیر با رویکرد پایداری اجتماعی

یکی از راهکارها به منظور تحقق این ویژگی در مسکن انعطاف پذیری می باشد که دارای ابعاد گوناگون بوده و در شرایط مختلفی تحقق می یابد. از آنجایی که الگوی رشد در خانواده ایرانی در ابتدا به صورت انبساط و سپس انقباض می باشد لذا با گذشت زمان نیازهای فضایی اعضای خانواده دچار تغییرات اساسی می شود. در این راستا بهره گیری از الگوهای انعطاف پذیری توسعه و تفکیک پاسخگو می باشد. در این تحقیق ابتدا جمع آوری اطلاع...

رویکرد مدولار و پیش ساختگی در مسکن انعطاف پذیر

مسکن و سکونت، همواره از شرایط اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و اقلیمی هر منطقه تبعیت می‌کنند. ماهیت، میزان کمبود و وجوه نیازهای سکونتی بر حسب گروههای درآمدی قشرهای اجتماعی متفاوت است، بدیهی است هر یک به تبع ویژگی های خود، راه‌حل های متفاوتی را طلب می‌کند، یکی از این راه حل ها مسکن انعطاف پذیر می باشد. مسکن انعطاف پذیر باید بتواند، به سهولت در برابر تغییرات دوره زندگی پاسخگو باشد، سیستم های ساختمانی ن...

روش های طراحی مسکن انعطاف پذیر

انعطاف پذیری در طراحی مسکن معاصر را می توان - با توجه به تغییرات ابعاد زندگی و معیشت - به عنوان راه حلی برای جلوگیری از گسیختگی تعاملات بین جامعه، مردم و فضای زیستی در نظر گرفت؛ زیرا خانه را باید متناسب با نیازهای در حال تغییر انسان طراحی نمود. انعطاف پذیری به ایده انطباق در طول زمان اشاره دارد. بنابراین، مسکن انعطا فپذیر مسکنی است که می تواند با تغییر نیازهای کاربران سازگار گردد و به درک نیازه...

بررسی جامعه شناختی روابط همسایگی در مجتمع های مسکونی شهر تهران (مطالعه موردی منطقه دو شهرداری)

تحلیلی بر عرضه و تقاضای مسکن در منطقه یک تهران

یکی از جلوه­های زندگی صنعتی رشد فزاینده شهر نشینی بوده که مشکلات عدیده­ای از جمله کمبود مسکن را ایجاد و تشدید نموده است. سکونت تعداد فزاینده­ای از مردم در زاغه­ها و حاشیه شهرها به خصوص شهرهای کشورهای در حال توسعه یکی از نشانه­های وسعت و حدت مساله مسکن شهری است. ایران نیز به عنوان یک کشور در حال گذار از اقتصاد کشاورزی و جامعه سنتی به اقتصاد صنعتی و جامعه شهری از دهه 1340 شاهد پیدایش مشکلات شهری ...

گونه شناسی مجتمع های مسکونی تهران با معیار فضای باز

محدودیت های موجود در شهرهای بزرگ، منجر به گسترش ساخت مجتمع های مسکونی و کاهش سهم حیاط خصوصی در معماری معاصر گردیده است. فضای باز مسکونی علاوه بر تأمین نور و روشنایی فضاهای داخلی و تهویۀ طبیعی، به عنوان فرصتی برای ارتباط بیشتر با طبیعت و مکانی برای تعاملات اجتماعی است. با توجه به محدودیت فضای داخلی واحدهای مسکونی و سابقۀ سنتی حضور حیاط در زندگی ایرانی، فضای باز مجالی برای گسترش عملکرد فضای داخلی...