ارزیابی رفتار شالوده‏های استوکی بر خاکهای روانگرا

یکی از رفتارهای خاک که با توجه به موارد تاریخی موجود، خسارات زیادی را به سازه ها بخصوص در مجاورت رودخانه ها، دریاها و بنادر وارد آورده است، تمایل به روانگرایی در خاکهای ماسه ای اشباع بر اثر افزایش فشار آب حفره ای در شرایط زهکشی نشده بواسطه تحریک های سیکلی ناشی از رخداد زلزله می باشد. روانگرایی در فرهنگ لغت مهندسی خاک و پی به معنای حالتی است که در آن، خاکهای ماسه ای، بر اثر افزایش فشار آب حفره ای، تنشهای موثر و متعاقباً مقاومت برشی خود را از دست می دهند. این رفتار (روانگرایی) خسارات جانی و مالی زیادی را در زلزله های سال 1964 در نیگاتا و آلاسکا، 1989 در کالیفرنیا (لوماپریتا) و 1995 کوبه در ژاپن بواسطه زوال بستر و متعاقباً سازهای فوقانی آنها (مثل پلها، ساختمانهای مسکونی و ...) شریانهای حیاتی (لوله های مدفون) و ... وارد آورد. به همین دلیل محققان بر آن شدند که تحقیقات خود را بر روی بحث خاکهای روانگرا و رفع مشکلات و کاستی-های روشهای طراحی این جزء با اهمیت متمرکز نمایند. هدف از این تحقیق، ارائه تلاشهای صورت گرفته در ارتباط با موارد فوق به طور کامل و کاربردی می باشد. پی های استوکی نوعی از پی هستند که اخیراً در سازه ها به کار گرفته می شوند. شکل خاص این پی ها و وجود زوائدی در قسمت پایینی، انتظار رفتار متفاوتی را از آنها از دیدگاه توزیع اضافه تنش در خاک زیر خود ایجاد می کند. با توجه به ساخت چنین پی هایی در کشور، بررسی رفتار آنها برای شرایط روانگرایی الزامی به نظر می رسد. در این مطالعه، رفتار پی های استوکی بر روی خاک های روانگرا از نقطه نظر مقایسه نشست های پی، جابجایی ها و نسبت تنش سیکلی این نوع پی ها با پی های سطحی نواری ساده بررسی شده است. همچنین تاثیر ابعاد استوک و تنوع خصوصیات لایه های زیرین بر روی رفتار اینگونه پی ها به صورت پارامتری مطالعه گردیده است.