عنوان: اثر مهارت آموزی بر بهبود کیفیت زندگی و کاهش تنیدگی مبتلایان به صرع در شهر اصفهان

چکیده صرع از فراگیرترین اختلالات مغزی است که در جوامع مختلف نیم تا یک درصد افراد جامعه را مبتلا میسازد . این بیماران علاوه بر تحمل عوارض مصرف داروهای ضد صرع در معرض بسیاری از فشار های اجتماعی و خانوادگی قرار دارند . هدف از انجام این پژوهش سنجش اثر مهارت آموزی بر کاهش تنیدگی وبهبود کیفیت زندگی افراد مصروع بود . این پژوهش از نوع آزمایشی است که بر روی 60 نفر از مصروعین عضو انجمن صرع شهر اصفهان انجام گرفت . آزمودنی ها بر حسب تصادف در دو گروه 30 نفره ی آزمایش و کنترل قرار گرفتند و آموزش و تمرین مهارت آموزی در هشت هفته ی دو ساعته اجرا شد . در این پژوهش از پروتکل مقابله درمانگری که توسط آقا یوسفی تهیه شده استفاده شده است . اساس نظری این فن بر کار های لازاروس و فولکمن استوار است . پیش و پس از اجرای آموزش و تمرین ، سه پرسشنامه ی مقابله ی لازاروس – فولکمن ، ابزار سنجشdepression , anxiety , stress scale ( dass ) ساخته ی لاوبوند و لاوبوند ( 1995 ) و نشانگر بهزیستی شخصی – شکل بزرگسالان کامینز ، توسط آزمودنی ها تکمیل شد . نتایج از طریق تحلیل کواریانس و با استفاده از نرم افزار spss نسخه هیجدهم محاسبه گردید . یافته های این پژوهش حاکی از آن بود که نمره کل تنیدگی در اثر مهارت آموزی که مبتنی بر فن مقابله درمانگری است ، در گروه آزمایش کاهش یافته است . نمره کل کیفیت زندگی در گروه آزمایش افزایش یافته است . روش مهارت آموزی ( مبتنی بر مقابله درمانگری ) بر مولفه های کیفیت زندگی شامل : استانداردها و شرایط زندگی ، تندرستی ، آنچه در زندگی بدست آوردید ، رابطه تان با دیگران ، احساس امنیت و آرامش ، احساس بستگی و عضویت در میان دیگران و امنیت در آینده ، مذهب و معنویت موثر بوده است . همچنین مهارت آموزی بر خرده مقیاس های راه های مقابله ای ( بجز دوری جویی ، خویشتن داری ، مسولیت پذیری ) در گروه آزمایش موثر بوده است . یافته های جانبی این پژوهش نشان میدهند ،همچنین مهارت آموزی ( مبتنی بر مقابله درمانگری ) نمره ی کل اضطراب و افسردگی را در گروه آزمایش کاهش داده است . واژه های کلیدی : مهارت آموزی ، مقابله درمانگری ، کیفیت زندگی ، تنیدگی ، صرع