شخصیت پردازی در مثنوی های عطار نیشابوری

عطار نیشابوری صاحب چندین منظومه ای عرفانی است که همه ی آن ها مبتنی بر طرح یک داستان است برای بررسی اهمیت طرح ها ی داستانی وی با توجه به اینکه شخصیت مهم ترین عنصر داستان است شخصیّت پردازی وی را در چهار مثنوی مصیبت نامه، الهی نامه، اسرارنامه و منطق الطیر بررسی کرده ایم. نتیجه ی بررسی نشان می دهد عطار به دو شیوه ی مستقیم و غیر مستقیم، شخصیّت ها را معرفی می کند وی برای پردازش شخصیّت ها از عناصری همچون عنصر نام، تقابل ،گفتگو و تیپ سازی استفاده می کند، هم چنین عطار از شخصیّت ها ی فرعی در جهت شناخت بهتر شخصیّت اصلی و تکمیل درونمایه بهره برده است. کلید واژه ها: داستان پردازی، شخصیّت، شخصیّت پردازی، حکایت، مثنوی ها ی عطار