تغییرات زمانی ومکانی خشکه دار ها در یک دوره 5 ساله در قطعه دائمی (پارسل 32 طرح جنگلداری دکتر بهرام نیا)

خشکه دارها به سبب اثرگذاری در فرایندهای بیولوژیک، در مدیریت پایدار جنگل اهمیت و جایگاه ویژه ای دارند. آنها در حفظ تنوع زیستی، تجدید حیات جنگل ها، افزایش ذخیره مواد غذایی جنگل و همچنین در چرخه عناصر غذایی نقش دارند. از عملکردهای دیگر خشکه دارها، تاثیر آنها بر قدرت تولید جنگل و شکل دهی متفاوت ژئومورفولوژی شیب و آبراهه ها در مقیاس خرد است. به منظور شناخت وضعیت خشکه دارها در جنگل های پهن برگ آمیخته که بر اساس زادآوری طبیعی تجدید حیات می نمایند، این تحقیق با هدف شناسایی تغییرات زمانی و مکانی انواع خشکه دار در جنگل های طبیعی راش آمیخته به عنوان شاخصی از این رویشگاه برای استفاده مدیران در جنگلهای مدیریت شده در حفاظت از تنوع زیستی و مدیریت پایدار انجام گرفت. این مطالعه در قطعه بررسی دائمی جنگل شصت کلاته با مساحت 9/16 هکتار و با اندازه گیری کلیه خشکه دارها انجام شد. قطعه بررسی دائمی دارای سه تیپ جنگلی شامل تیپ های راش، راش- افرا و راش- توسکا می باشد. بر اساس نتایج این تحقیق، تیپ راش- افرا دارای بیشترین تراکم خشکه دار و تیپ راش دارای کمترین تراکم خشکه دار بودند. بیشترین حجم خشکه دار در تیپ راش- توسکا و کمترین حجم خشکه دار در تیپ راش- افرا وجود داشت. در این جنگل طبیعی از سال 1384تا سال 1389، حجم خشکه دار از 76/58 متر مکعب در هکتار به 28/51 متر مکعب در هکتار کاهش یافت. تراکم خشکه دار از 27 اصله در هکتار به 29 اصله در هکتار افزایش یافت. دو سوم درصد از این حجم و تراکم متعلق به خشکه دار افتاده و یک سوم درصد متعلق به خشکه دار سرپا می باشد. همانند 5 سال گذشته، نسبت حجم و تراکم خشکه دار افتاده بیشتر از خشکه دار سرپا بود. راش بیشترین حجم خشکه دار و ممرز بیشترین تراکم خشکه دار را داشتند.