آزمون های کلاسیکی برای گرانش وایل انحراف نور و تأخیر زمانی

تئوری نسبیت عام اینیشتین یک تئوری موفق در درک کیهان است. علاوه بر آن کاربردهای فراوانی از این نظریه را می توان یاد کرد. برای مثال در دستگاه های gps و غیره باید از این تئوری به صورت عملی استفاده شود. البته این تئوری در دو مقیاس بسیار کوچک (فرابنفش) و ابعاد بسیار بزرگ (کیهان شناسی) پاسخ-گوی خوبی برای ما نیست. در مرحله ی اول یعنی فرابنفش هنوز ما به تئوری مناسبی برای گرانش کوانتومی دست نیافته ایم. نظریه های گوناگونی در این ارتباط مطرح است و یکی از آنها جایگزین کردن معادله ی اینیشتین با یک تئوری مناسب دیگر ( که هنوز نمی دانیم ) است. در مقیاس بزرگ هم اوضاع به همین صورت است. اگر بخواهیم و اصرار ورزیم که معادله ی اینیشتین برای این حوزه نیز درست باشد، باید به مقادیر زیاد انرژی تاریک و ماده ی تاریک متوسل شویم. بنابراین در این دو حوزه معمولاً دانشمندان دنبال جایگزین مناسب برای نظریه هستند. در این میان تئوری هایی با مشتقات مرتبه ی بالا مناسب به نظر می رسند، یعنی در لاگرانژین به همراه r از تر کیب r2 و هم استفاده کنیم که باعث معرفی و حضور جملاتی با مشتقات درجه بالا در معادله ی حرکت می شود. در این تئوری علی رغم وجود برخی مشکلات خاص خودش، نیازی به حضور ماده ی تاریک نیست و علاوه بر آن همانطور که نشان داده شد و کار اصلی این پایان نامه هم بود، یک سری تصحیحاتی در داده ها ایجاد می کند که مهم و ارزشمند است. برای مثال در انحراف نور و نیز گردش عطارد، جملاتی به عنوان تصحیح وارد پتانسل موثر می شوند که از معادله ی اینیشتین نمی توانستیم آنها را بدست آوریم. مشکل عمده ای که نظریه ی گرانش وایل علی رغم توجیه خوب کیهان شناسی دارد، یکانی بودن را زیر سوال می برد که ناشی از مشتقات درجه ی 4 نظریه می باشد. اساساً این مشکل گریبان تمام نظریه های (f(r را می گیرد و مسئله ی یکانی بودن نظریه بسیار مهم می شود. علاوه بر آن باید دید که آیا این نظریه ها شامل ذرات تاکیون هستند یا نه، مطالعات در این زمینه ادامه دارد.