رمانتیسم در اشعار حمید مصدق

رمانتیسم، مکتبی است که از لحاظ زمانی ما بین دو مکتب کلاسیسم و رئالیسم پدید آمد. این جنبش جهانی، زمینه های گوناگونی همچون ادبیّات، فلسفه، علوم اجتماعی و سیاسی، معماری، موسیقی، نقاشی، سینما و جز آن را در بر می گیرد. رمانتیسم خود به دو شاخه ی کلّیِ رمانتیسمِ «احساساتی(یا فردی)» و رمانتیسمِ «اجتماعی- انقلابی» تقسیم می شود که هریک از این دو، در عین داشتن اشتراکاتی، خود دارای اصول و مشخصه های ویژه ای نیز هستند. رمانتیسم از لحاظ تاریخی در اروپای قرن نوزدهم اوج گرفت، اما به تدریج سرتاسر جهان را در نوردید و کشورهای غیر اروپایی را نیز تحت تأثیر قرار داد. ایران نیز مانند سایر کشورها، تحت تأثیر این مکتب قرار گرفت. رمانتیسم معاصر ایران با نیما یوشیج در منظومه ی «افسانه» آغاز شد. دکتر پرویز ناتل خانلری، گلچین گیلانی و فریدون تولّلی به تأثیر از قالب های نیمایی پیشکسوت شعر رمانتیک ایران شدند. حمید مصدق از جمله شاعران معاصری است که در دفترهای شعرش با اندکی تسامح، می توان بیشتر ویژگی های مکتب رمانتیسم را یافت. این پایان نامه به بررسیِ ویژگی ها و شاخصه های مکتب رمانتیسم در دفترهای شعری این شاعر پرداخته است. با بررسی انجام شده در این پایان نامه می توان گفت: جنبه های شاخصه های فردی اشعار مصدق بر سویه های اجتماعی- انقلابی شعرش می چربد. اما سیر شاخصه های رویکرد اجتماعی- انقلابی در اشعار او را نمی توان نادیده گرفت. در یک چشم انداز فراگیر باید گفت روند اشعار مصدق از رمانتیسمِ اجتماعی به سمت و سوی رمانتیسمِ فردی و احساسی میل کرده است.