افزایش راندمان انرژی مصرفی در شبکه های رادیوشناختی با استفاده از رویکرد مخابرات مشارکتی

در این پایان نامه، بیشینه سازی گذردهی کاربر ثانویه با در نظرگیری ملاحظات انرژی و تاثیر دست به دست شدن فرکانسی مورد تحقیق قرار گرفت. پس از تشریح مزیت داشتن یک دنباله حسگری برای کاربر ثانویه، حسگری ترتیبی طیف معرفی شده و عملکرد آن در قالب متوسط گذردهی کاربر ثانویه و هم چنین متوسط انرژی صرف شده در فرآیند حسگری تحلیل می شود. در ادامه یک مسئله بهینه سازی در جهت بیشینه نمودن گذردهی کاربر ثانویه از طریق انتخاب یک مقدار مناسب برای زمان حسگری طیف، فرمول بندی شده و مقدار مناسب از طریق جستجوی عددی تعیین می شود. با بررسی انرژی مصرف شده برای فرآیند حسگری، ناکارآمدی بیشینه نمودن گذردهی بیان شده و راه کارهای لازم برای جبران این نقیصه مورد بحث قرار می گیرد. سپس برای غلبه بر محدودیت های راه حل تحلیلی، روشی نوین بر مبنای مشارکت دو نوع شبکه عصبی مصنوعی برای مدل سازی گذردهی کاربر ثانویه و یافتن مقدار بهینه زمان حسگری پیشنهاد می گردد. در ادامه با افزایش تعداد کاربران ثانویه، تاثیر مشارکت در عملکرد شبکه ثانویه مورد تحلیل قرار می گیرد. بدین منظور با تبیین اهمیت وجود مشارکت میان کاربران ثانویه، مسئله بیشینه سازی گذردهی با در نظر گرفتن ملاحظات انرژی برای وجود مشارکت تعمیم داده شده و عملکرد مشارکت در بهبود کارایی سیستم از طریق تحلیل تئوری و هم چنین نتایج شبیه سازی تایید می شود.