بررسی برخی فاکتورهای التهابی و آنزیم های کبدی در دوره انتقال و رابطه آن ها با مقدار بتاهیدروکسی بوتیرات پس از زایش در گاوهای شیری

هدف از انجام مطالعه جاضر بررسی تغییرات شاخص های التهابی ( اسید سیالیک تام ، پروتئین تام ، آلبومین ، گلوبولین ، فیبرینوژن ) ، تغییرات کبدی ( بیلی روبین ، گاماگلوتامیک ترانسفراز ، آلکالین فسفاتاز ، آسپارتات آمینوترانسفراز ) و غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات در طول دوره انتقال و همچنین تعیین ارتباط بین آنها و تأثیرشان در بروز کتوز تحت بالینی می باشد. نمونه ها از 52 گاو هولشتاین سالم با وضعیت تغذیه ای مشابه اخذ شدند . نمونه گیری در چهار نوبت از خون وریدی انجام شد که در زمانهای یک و سه هفته قبل از زایش و یک و سه هفته پس از زایش صورت گرفت. بیشترین میزان اسید سیالیک تام ، پروتئین تام ، گلوبولین ، فیبرینوژن ، آسپارتات آمینوترانسفراز ، گاماگلوتامیک ترانسفراز ، بیلیروبین و بتاهیدروکسی بوتیرات در اولین هفته پس از زایش مشاهده شد. در مقابل میزان سرمی آلبومین در بعد از زایش کاهش نشان داد . در مورد آلکالین فسفاتاز و فاکتورهای خونشناسی تغییر معنی داری در طی دوران انتقال مشاهده نشد. در قبل از زایش گلوبولین یک ارتباط مثبت معنی دار (05/0 > p) با پروتئین تام و یک ارتباط معنی دار منفی (05/0 > p) با آلبومین نشان داد.در فعالیت آسپارتات آمینو ترانسفراز در این زمان یک ارتباط معنی دار مثبت (05/0 > p) با غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات مشاهده شد. در بعد از زایش اسید سیالیک تام یک ارتباط معنی دار مثبت (05/0 > p) با بتاهیروکسی بوتیرات ، آسپارتات آمینو ترانسفراز ، بیلی روبین ، گلوبولین و فیبرینوژن نشان داد. ارتباط معنی دار مثبت بین گلوبولین با آسپارتات آمینو ترانسفراز ، فیبزینوژن و پروتئین تام و ارتباط معنی دار منفی بین گلوبولین وآلبومین نیز در پس از زایش بدست آمد. ارتباط معنی دار مثبتی (05/0 > p) بین فیبرینوژن ، بیلی روبین و پروتئین تام ، و بین بیلی روبین و بتاهیدروکسی بوتیرات در بعد از زایش مشاهده شد. در ادامه نتایج logistic regression test نشان داد که غلظت اسید سیالیک تام تحت رخداد کتوز تحت بالینی را تحت تأثیر قرار می دهد. به ازای هر یک واحد افزایش در غلظت اسید سیالیک تام در سه هفته قبل از زایش احتمال بروز کتوز تحت بالینی 07/1 برابر می شود. در یک هفته پس از زایش به ازای هر یک واحد افزایش اسید سیالیک تام احتمال بروز کتوز تحت بالینی 222/1 برابر بالا می رود. نتایح مطالعه حاضر نشان می دهد که گاو های با شاخص های التهابی افزایش یافته مستعد کتوز تحت بالینی و همچنین همراه با آسیب کبدی شدیدتر هستند.