بررسی نقوش حیوانی و انسانی سفالینه های قبل از اسلام در ایران ( هزاره اول قبل از میلاد در غرب فلات ایران) – پروژه عملی: حماسه و اسطوره های ایرانی

در دوران نوسنگی که همزمان با اهلی کردن جانوران؛ کشاورزی و گله داری بوده است، سفال به عنوان یکی از عوامل انتقال مفاهیم که نتیجه تغییر و تحولات دوران نوسنگی بوده، ظاهر شده و به وسیله اشکال و تزئینات غنی خود، گویاتر از همه دستافریده های آدمی، مفاهیم هنری دوران خود را بیان کرده است. سفالگری بعد از سبدبافی، کهن ترین صنعت بشری بوده است، تزئینات کهن ترین سفال های منقوش تقلید از سبدبافی را آشکارا نشان می دهد. سفالگری علاوه بر هنر نشانگر جنبه های گوناگون از فعالیت های انسانی می باشد، سفالگر باید از اعمال سفال فیزیکی مختلفی را برای تولید محصول خود انجام می داد. با بررسی نقوش روی سفالینه ها می توان زندگی مردمان آن دوران را درک کرد در حقیقت نقوش همچون کتابی است که در آن می توان به اعتقادات، نوع فعالیت فرهنگ و اندیشه انسان باستان پی برد.