محاسبه مقیاس بزرگای محلی زمین لرزه برای ایران

در این مطالعه با استفاده از بیشینه دامنه لرزه نگاشت های مصنوعی وود-اندرسون استخراج شده از 37534 شکل موج مربوط به 1767 زلزله در غالب 45 خوشه ای لرزه ای با خطای رومرکزی پنج کیلومتر یا کمتر که توسط لرزه نگارهای مرکز لرزه نگاری کشوری وابسته به موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران و پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله ثبت شده اند، یک رابطه کاهندگی برای بزرگای محلی برای ایران محاسبه شد این رابطه، میزان کاهندگی بیشتری را برای فواصل بیش از 200 کیلومتر نسبت به رابطه هاتون و بور (1987) پیشنهاد می کند. جهت محاسبه رابطه ارائه شده پارامترهای پخش هندسی، کاهندگی غیر الاستیک و تصحیح ایستگاهی در نظر گرفته شدند. با بررسی تصحیحات ایستگاهی به این نتیجه رسیدیم که 10 ایستگاه از ایستگاه های موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران به احتمال زیاد دارای پاسخ دستگاهی ناصحیح هستند که در صورت اعمال نکردن تصحیح ایستگاهی به بزرگای محاسبه شده در یک ایستگاه خاص، بزرگای محلی می تواند به میزان یک واحد خطا در آن ایستگاه داشته باشد. مقادیر تصحیحات ایستگاهی محاسبه شده بین 485/1- و 483/0 به دست آمد. در این مطالعه با استفاده از روش خوشه ای انحراف معیار بزرگا 19/0 محاسبه شد که در مقایسه با کارهای دیگران کمتر شده است. همچنین در این مطالعه با بدست آوردن منحنی کاهندگی برای سه خوشه ی لرزه ای سرزه-ریگان، آوج و زرند به این نتیجه رسیدیم کاهندگی مناطق مختلف ایران تفاوت قابل توجهی با هم دارند. از سویی در حالت تک خوشه ای پراکندگی بیشینه دامنه ها نسبت به منحنی کاهندگی کمتر شده و انحراف معیار بزرگا از مقدار 19/0 برای ایران به حدود 1/0 برای هر خوشه کاهش پیدا می کند که این کاهش مربوط به جذب اثر الگوی تابش و اثر مسیر توسط تصحیحات ایستگاهی است.