تخصیص منابع برای تحقق استراتژی های کیفیت در شرکت آلومینیوم سازی ایران با استفاده از مدل های تصمیم گیری چندمعیاره

با توجه به نقش بنیادی منابع در کلیه امور و فرایندهای سازمانی، مدیریت صحیح آن ها یکی از الزامات مهم برای هر سازمانی تلقی می گردد. از سوی دیگر، در راستای مدیریت استراتژیک کیفیت، استراتژی هایی موجودند که به منظور اجرای موثر، نیازمند دریافت منابع، به میزان کافی هستند. اما از آنجایی که تخصیص های صورت گرفته عموماً بر اساس تجربه و استدلال های انسانی است، می تواند منجر به عدم تطابق میان میزان منابع مورد نیاز استراتژی ها و میزان منابعی گردد که در عمل به آن ها تخصیص داده می شود. به عبارتی برخی از استراتژی ها با مازاد منابع و برخی دیگر با کمبود مواجه می گردند. از تبعاتِ این عدم تطابق می توان به اتلاف منابع در استراتژی-های نوع اول و همچنین عدم اجرای موثر در استراتژی های نوع دوم اشاره نمود. علاوه بر این، شناسایی و اولویت-بندی استراتژی ها، متناسب با میزان تأثیرگذاری آن ها بر ارتقای کیفیت نیز نقش مهمی در تصمیم گیری های حوزه تخصیص منابع خواهد داشت. با توجه به مطالب عنوان شده، به راهکاری نیاز است که بواسطه آن منابعِ با ارزش سازمان را متناسب با نیاز واقعی هریک از استراتژی ها و میزان تأثیرگذاری آن ها در ارتقای کیفیت، تخصیص داد. به عبارتی هدف، شناسایی انحرافات تخصیص و در ادامه حذف نمودن آن ها است. بر این اساس در این تحقیق، مدل ترکیبی anp-gp ارائه گردید که در مرحله نخست با استفاده از فرایند تحلیل شبکه ای، به بررسی رابطه میان منابع، استراتژی ها و تأثیرگذاری آن ها در ارتقای کیفیت پرداختیم و نشان داده شد که در این سازمان، عدم تطابق یاد شده کاملاً قابل مشاهده است. در مرحله دوم با تشکیل مدل برنامه ریزی آرمانی، این عدم انطباق ها به صورت کمی نشان داده شد و در نهایت نیز با استفاده از ضریب اصلاحیِ محاسبه شده، مدل مذکور اصلاح شد و نهایتاً انحرافی مشاهده نگردید.