بهینه سازی سبد دارایی یک بانک نمونه

مساله سرمایه گذاری یک مساله انتخاب می باشد، که در طی آن باید موقعیت های مناسب سرمایه گذاری تعیین شده و میزان تخصیص بهینه سرمایه به هر کدام از موقعیت ها در قالب سبد سرمایه گذاری (پرتفو) به دست آید . در بهینه سازی پرتفو، مساله اصلی انتخاب دارایی ها و اوراق بهاداری است، که با مقدار مشخصی سرمایه می توان تهیه کرد. پرتفوی به منظور کاهش ریسک و به صورتی انتخاب می شود تا در شرایط عادی احتمال کاهش بازده همه دارائیها (شامل سهام های خریداری شده) نزدیک به صفر باشد.اگر چه کمینه کردن ریسک و بیشینه کردن بازده سرمایه گذاری به نظر ساده می رسد اما در عمل روشهای متعددی برای تشکیل پرتفوی بهینه به کار گرفته شده است. کلیه ی تصمیمات مالی متضمن نوعی تعادل بین ریسک و بازده می باشد. با این پرسش آغاز می کنیم که چگونه یک سرمایه گذار چه مقدار از دارایی پر خطر را در مقابل دارایی بی خطر سرمایه گذاری کند. ابتدا به تعادل بین ریسک و بازده می پردازیم که در هنگام انتخاب بین دارایی های بی خطر و پر خطر به آن بر می خوریم. این تحقیق به دنبال بهینه سازی پرتفو دارایی های یک بانک نمونه است.به عبارتی تخصیص دارایی ها چگونه انجام شود تا بیشترین سود عاید بانک شود.در این تحقیق با توجه به قیمت های پایانی سهام مبادله شده ی 30 شرکت در بازه زمانی مورد نظر، به محاسبه ی بازدهی و ریسک تک تک سهام ها و ایجاد یک پرتفوی بهینه با توجه به مدل مارکویتز می پردازیم.ولی مهمترین سوال این است که باید چه ترکیبی از دارایی ها را نگه داری کنیم تا بتوانیم ضمن داشتن یک ریسک ثابت حداکثر بازدهی را داشته باشیم.با استفاده از مدل مارکویتز و مدل capm به بررسی سطح سرمایه گذاری هر شرکت در سبد نسبت به بازده سبد، با توجه به وزن هر یک از دارایی ها در سبد سهام می پردازیم. نتایج حاصل از تحقیق به این گونه نشان می دهد که با توجه به مدل مورد اشاره شده ، سطح سرمایه گذاری برخی از سهام شرکتها ، با توجه به افزایش بازدهی آن ها افزایش میابد در نتیجه سرمایه گذاری این شرکت ها دارای ریسک بالاتری نسبت به سایر شرکتهاست . و در مقابل سطح سرمایه گذاری برخی سهام با افزایش بازدهی کاهش یافته ، که نشان دهنده این است که این سهام ریسک پایین تری دارند. . نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل دارایی ها و بازده دارایی های بانک در بازه ی زمانی مورد نظر ، نشان می دهد با نرخ بهر ه ی بدون ریسکی که در سال1390 در بانک های ایران بوده ، سپرده گذاری در آن سال در بانک جایز نبوده ( حتی برای سرمایه گذار ریسک گریز). و سرمایه گذار بهتر بوده سرمایه اش را در بازار معاملات بورس قرار دهد. با یک سناریوسازی می توان گفت اگر نرخ بهره بدون ریسک در سال ???? از ?? درصد بیشتر بود سرمایه گذار می توانست در کالای غیر ریسکی یا بانک سرمایه گذاری کند. واژگان کلیدی:سرمایه گذاری ، تخصیص بهینه سرمایه، پرتفوی (سبد سرمایه گذاری)،ریسک ، بازدهی ، پرتفوی بهینه، دارایی پر خطر ، دارایی بی خطر ، مدل مارکویتز ، مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای ، نرخ بهره بدون ریسک، سرمایه گذار ریسک پذیر ، سرمایه گذار ریسک گریز.