نقد و بررسی نظریه انسجام گروی در حوزه موجه سازی معرفت بشری با تأکید بر آرای کیث لرر

بنا بر تحلیل سه جزئی رایج در معرفت شناسی غربی، معرفت عبارت است از باور صادق موجه. اما کیث لرر به جای باور، پذیرش با هدف احراز حقیقت و اجتناب از خطا را قرار داده، درباره چیستی صدق نیز معتقد به نظریه علامت زدایی است. وی در پاسخ به مسأله گتیه، نقض ناپذیری و عدم ابتنای توجیه بر باور کاذب را به عنوان شرط چهارم معرفت مطرح می کند. و در مقام مهم ترین نظریه پرداز انسجام گروی در توجیه معرفت، با ابداع اصطلاحات متعدد و ارائه مجموعه ای پیچیده از تعاریف گوناگون درصدد تبیین تحلیل خویش از حقیقت معرفت با روی کرد انسجام گروانه در توجیه برآمده، در نهایت بدین نتیجه می رسد که s به گزاره p معرفت دارد اگر و تنها اگر (1) s گزاره p را بپذیرد، (2) گزاره p صادق باشد، (3) s در پذیرش گزاره p به طور کامل موجه باشد، یعنی پذیرش p برای شخص s بر پایه منظومه مقبول او در آن زمان نسبت به پذیرش های رقیب، معقول تر باشد، بدین معنا که منفعت معرفتی محتمل آن برای فاعل شناسا بیش از منفعت معرفتی محتمل همه رقبایش باشد، و (4) توجیه s در پذیرش گزاره p با هیچ گزاره کاذبی نقض نشود، یعنی پس از کنار گذاشتن همه باورهای اشتباه از منظومه پذیرشی فرد، پذیرش گزاره p هم چنان نسبت به رقبای خود معقول تر باشد. حاصل تحلیل لرر این است که معرفت چیزی بیش از توجیه نقض ناپذیر نیست. نقدهای اساسی بر تحلیل لرر از معرفت وارد است، دیدگاه وی در باب پذیرش و نیز نظریه علامت زدایی در صدق ناتمام هستند. اصل دیدگاه وی نیز دارای اشکالات متعددی است. انسجام گروی لرر افزون بر اشکالات عام انسجام گروی در توجیه مثل لزوم دور یا تسلسل در توجیه معرفت، گسستگی منظومه منسجم از واقعیت و نسبیت در معرفت، گرفتار اشکالات دیگری نیز می باشد که 1) ناتمامی اصل قابلیت اعتماد فاعل معرفت بر خودش، 2) نادرستی تفسیر انسجام به معقولیت یک پذیرش نسبت به رقبایش، 3) ناتمامی فرض منتقد دانای کل و نیز 4) نادرستی شرط چهارم و ابهام در تفسیر نقض ناپذیری از جمله آن هاست.