سرمایه گذاری در آموزش و پرورش و تأثیر آن بر رشد اقتصادی کشورهای درحال توسعه برگزیده (دارندگان درآمد متوسط به بالا)

امروزه کشورها به دنبال ارتقاء کیفیت نیروی انسانی خود می باشند؛ زیرا معتقدند که تولید بیشتر وابسته به نیروی کار با صلاحیت است. در این میان آموزش و پرورش معرف مهم ترین نوع سرمایه گذاری انسانی بوده که با ارتقای مهارت ها به دانش و توان فنی می تواند زمینه نگرش عمیق تری به ارتقاء تولید باشد. بیشتر اقتصاددانان معتقد هستند که در حقیقت کمبود سرمایه گذاری در سرمایه های انسانی عامل اصلی نازل بودن سطح رشد اقتصادی در کشورهای در حال توسعه است و تا زمانی که آموزش و پرور ش این کشورها، استفاده از علوم و دانش و افزایش سطح مهارت های حرفه ای را ارتقا نداده اند، بازدهی و کارایی نیروی کار و سرمایه در سطح نازلی باقی می ماند و رشد اقتصادی با کندی و با هزینه های سنگین تر صورت می گیرد . در واقع می توان گفت سرمایه های فیزیکی تنها زمانی بیشتر مولد خواهند شد که کشور دارای مقادیر لازم سرمایه انسانی باشد. در این مطالعه با استفاده از روش پانل دیتا و استفاده از متغیر مخارج آموزشی در دو مقطع ابتدایی و دبیرستان ، تأثیر سرمایه گذاری در آموزش و پرورش بر رشد اقتصادی کشورهای درحال توسعه منتخب در دوره 2010-1998 مورد آزمون قرار می گیرد. نتایج این تحقیق نشان می دهد ضرایب متغیرهای الگو در سطح اطمینان 99 درصد معنادار هستند. علاوه بر این آماره f بیانگر معناداری کل رگرسیون است. مقدار آماره ی r2 مبین آن است که برازش مدل در حد مطلوبی قرار دارد. ضریب مخارج آموزشی در مقطع ابتدایی و دبیرستان مثبت و به ترتیب برابر با 17 و 21 درصد می باشد. همچنین ضریب متغیرهای موجودی سرمایه و نیروی کار نیز مثبت و معنادار است و برابر با 42 و 27 درصد می باشد.