علم و فکر و معرفت در عرفان اسلامی تا پایان قرن چهارم

عرفان یکی از علوم مورد بحث در فرهنگ اسلامی می باشد و از ان جایی که مسیر نیل به حق تعالی و شرایط و موانع این سیر وسلوک را نشان می دهد در خور اهمیت می باشد عرفان در لغت به معنای شناختن است و در اصطلاح به شناخت ویژه ای اختصاص یافته که از راه شهود درونی و دریافت باطنی حاصل می گردد عرفان به معرفت شهودی خداوند که از طریق تهذیب نفس و صفای باطن حاصل می گردد گفته می شود این رساله تحت عنوان علم وفکر ومعرفت در عرفان اسلامی به اهمیت این مو ضوع می پردازد.اهمیت علم ودانش به قدری است که اولین کلمه ای که خداوند بر پیامبر اکرم نازل کرده اقرا بوده است . در قسمت های بعدی تفکر را کلید روشنایی ها وکسب بصیرت قرار داده است و در اثر این اندیشه ورزی درست به این نتیجه طبیعی می رسد که توحید حق است و جهان در مسیر کمال و هدفمند در حرکت می باشد انسان از راه سیر وسلوک و تزکیه باطن به معرفت می رسد و بالاترین معرفت شناخت خداونداست و ابزار ان تزکیه و تصفیه روح است و از طریق اثر فیض رحمانی حق تعالی است که بر بنده صالح و خالص خداوند عاید می گردد