تحقیق در جایگاه وخدمات احمد صافی نجفی به دو ادب فارسی وعربی

احمد صافی نجفی از شعرای نامی قرن گذشته ی عراق می باشد. وی در کنار شعرای بزرگ وشهیر عراق، در راه اعتلای زبان وادبیات عربی کوشید. وی دارای سبک وروش خاصی در شعر معاصر عرب می باشد؛ که این سبک وروش را در دیگر شعرای معاصر عراقی نمی بینیم؛ وآن هم نگاه به مسائل جزئی محیط پیرامونی خود وتوصیف آن با روش خاص خود می باشد. شعرا، ادبا و نویسندگان زیادی پیرامون شخصیت وشعر صافی قلم زده اند وشعر او را مورد تجزیه وتحلیل قرار داده اند. برخی به تمجید او وبر خی نیزبه انتقاداز او پرداختند. شعرا وادبایی که بعدها خود در زمینه ی شعر صاحب سبک شدند. از جمله ی آنها می توان به جمیل صدقی الزهاوی، بدرشاکر سیاب، امین الریحانی، فوزی معلوف، رئیف خوری، عباس محمود العقاد ومیّ زیاده اشاره نمود. صافی جزو شعرایی است که خدمات او به ادبیات تنها به زبان وادبیات عربی خلاصه نمی شود. سفر اجباری او به ایران ویا به عبارتی دیگر تبعید او، سبب شد تا وی از نزدیک با سرچشمه های زلال ادب فارسی آشنا شود. حضور وی درایران مقارن با اوج فعالیت های ادبی ایرانیان در قرن گذشته بود. شعرا ونویسندگان بنام ایرانی درآن برهه ی زمانی معاصر با صافی بودند. صافی هشت سال درایران ودر کنار بزرگان ادب فارسی زندگی کرد. می توان گفت که آشنایی صافی با این بزرگان، در شعر وادب صافی تأثیر بسزایی داشته است. صافی درایران تدریس نمود، تعریب کرد ودر کنار ادبای بزرگ ایرانی در جراید بزرگ آن روزین قلم زد. وی در ایران دست به کار بزرگی زد. او توانست رباعیات عمر خیام را به عربی تعریب نماید. صافی همچنین کتاب علم النفس مصطفی امین وعلی جارم را به درخواست وزارت معارف ایران به فارسی ترجمه نمود وبه عضویت خانه ی ترجمه ونشر ایران درآمد. او همچنین در جراید و مجلاتی نظیر شفق سرخ،کوشش، ارمغان وتعلیم وتربیت قلم زد؛ وبا بزرگانی نظیر بهار، میرزاده ی عشقی، عارف قزوینی وعباس اقبال آشتیانی آشنایی یافت. دراین پایان نامه سعی شده جایگاه احمد صافی نجفی در ادبیات معاصر عرب و نقش وجایگاه او از دیدگاه بزرگان ادب عربی و نیز نگاه وی به ادبیات عرب وخدماتی که وی به زبان وادبیات فارسی انجام داده است، مورد بررسی و واکاوی قرارگیرد.