ایمان به روایت غزّالی و کرکگور

درباره ماهیت ایمان زیاد سخن گفته شده اما موضوع این پایان نامه ماهیت این امر روحی روانی از دیدگاه دو اندیشمند متفکر جهان؛ ابوحامد محمد بن محمد بن محمد غزّالی توسی(450 – 505 ه.ق) و سورن آبو کرکگور (1813- 1855.م) است. غزّالی و کرکگور، عقل گریزانی هستند که سهم عقل را در شناخت ایمان، تقلیل داده و قلمرو عقل را با مخالفت های بی امان خود، علیه فلسفه ی رایج در عصرشان، محدود نموده اند. با کم رنگ شدن حضور عقل در عرصه ی دین، ایمان جلوه و نمودی دیگر، در آرا این دو متفکر یافته است. وجود زمینه های مشترک در باب پرسش هایی از قبیل ماهیت ایمان و متعلّق آن و رابطه اش با عقل و عمل و... دیدگاه های مشابه و قابل بررسی در دو سنت الاهیاتی مسیحیت و اسلام، ما را برآن داشت که به بازشناسی تفکرات غزّالی و کرکگور در باب مسأله ایمان بپردازیم. ابوحامد محمدغزّالی ایمان را امری معرفتی و حقیقت آن را تصدیق و تسلیم قلبی نسبت به حقایق دین می داند، امّا سورن آبوکرکگور ایمان را عملی ارادی و نه معرفت زا دانسته، و از آن به تصمیمی شخصی برای اعتقاد به وجود خداوند یاد می نماید. کلید واژه ها: خدا، انسان، ایمان، عقل، غزّالی، کرکگور.