رابطه تعامل والد-فرزند با هوش هیجانی و خودکارآمدی در دانش آموزان دوره متوسطه شهر داراب

چکیده پژوهش حاضر به بررسی رابطه تعامل والد فرزند با هوش هیجانی و خودکارآمدی در دانش آموزان دبیرستان های شهر داراب در سال تحصیلی 92-1391 پرداخته است.روش پژوهش همبستگی از نوع توصیفی است.حجم نمونه مورد مطالعه شامل 336 نفر( 165پسر و171 دختر) و از نوع نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای می باشد.جمع آوری اطلاعات به وسیله پرسشنامه تعامل والد فرزند فاین و همکاران وخودکارآمدی شرر و همکاران و هوش هیجانی شاته انجام شده است.یافته ها نشان داد که :از بین مولفه های هوش هیجانی(خوش بینی ، ارزیابی هیجانات ،مهارت های اجتماعی و کاربرد هیجانات)به غیر از مولفه ی ارزیابی هیجانات بین سه مولفه دیگر با تعامل والد فرزند رابطه معنادار وجود دارد.بین تعامل والد فرزند و خودکارآمدی و همچنین بین خودکارآمدی و مولفه های هوش هیجانی رابطه معنادار وجود دارد.همچنین نتایج tتست نشان داد که بین دانش آموزان دختر و پسر از نظر خودکارآمدی و هوش هیجانی تفاوت معناداری وجود ندارد و تعامل والد – فرزند بطور معناداری قادر به پیش بینی هوش هیجانی و خودکارآمدی فرزندان بود. به طور کلی رابطه ولی فرزندی نقش مهمی در هوش هیجانی و خودکارآمدی فرزندان دارد.بنابراین لازم است والدین از تاثیر شیوه های تربیتی و نوع رابطه با فرزندان در سلامت روانی ، رفتاری و رشد شخصیت فرزندانشان آگاهی لازم داشته باشند. کلید واژه ها :تعامل والد فرزند ، هوش هیجانی ، خودکارآمدی