بررسی خواص مهندسی بتن خود تراکم حاوی مواد بازیافتی pet و pvc

یکی از بزرگترین معضلات زیست محیطی در جهان بازیافت و استفاده مجدد از پلاستیک های فرسوده است. که به دلیل غیرقابل تجزیه بودن آنها، در محیط زیست باقی می مانند و متلاشی شدن آنها ممکن است چندین سال به طول بیانجامد. از پرکاربردترین تولیدات پلاستیکی می توان به پت (پلی اتیلن ترفتالات) و پی وی سی (پلی وینیل کلراید) اشاره کرد. امروزه از تولیدات پت و پی وی سی در اغلب کارهای صنعتی وساختمانی مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از راه حل های پیشنهادی برای بازیافت این ضایعات بکار گیری آنها در تولید بتن است. در زمینه استفاده از ضایعات در بتن معمولی تحقیقات نسبتاً جامعی صورت پذیرفته است اما بکار گیری ضایعات، بویژه پت و پی وی سی در بتن خودتراکم، تحقیقات در مراحل ابتدایی خود قرار دارند. بتن خودتراکم با قابلیت جریان پذیری بالا بهترین راه حل برای ساخت سازه هایی با شکل های پیچیده و مقاطع با میلگرد زیاد بدون نیاز به ویبره می باشد. در این پایان نامه مطالعات آزمایشگاهی بر روی بتن خودتراکم با نسبت آب به مواد سیمانی 35/0 و حاوی درصدهای مختلف ذرات خرد شده پی وی سی(جایگزین بخشی از شن) و پت(جایگزین بخشی از ماسه) و مخلوط این مواد انجام شد. همچنین آزمایشات بتن تازه و سخت شده شامل آزمایش های جریان اسلامپ، مدت زمان لازم برای رسیدن قطر اسلامپ به 50 سانتی متر، حلقهj، قیف v، قیفv پس از گذشت 5 دقیقه، جعبه l، الک پایداری، ستون جداشدگی، مقاومت فشاری، مقاومت کششی (به روش دونیم شدن استوانه)، مدول الاستیسیته، انقباض، جذب آّب و آزمایش سرعت امواج اولتراسونیک انجام گرفته است. نتایج نشان می دهند که وارد کردن ذرات خردشده پت و پی وی سی به ماتریس بتن، موجب کاهش خواص خودتراکمی می شوند. اما با استفاده تا 20 درصد پی وی سی جایگزین بخشی از شن و همچنین 10 درصد پت جایگزین بخشی از ماسه می توان به بتن خودتراکم مورد قبول از نظر خواص خودتراکمی دست یافت. از نتایج آزمایش های بتن سخت شده مشاهده می شود که افزایش میزان این ذرات در بتن منجر به کاهش مقاومت فشاری، مقاومت کششی، مدول الاستیسیته و سرعت امواج اولتراسونیک می گردد. لیکن وجود این ذرات در بتن با کاهش چگالی و میزان انقباض، برخی خواص بتن را بهبود بخشیده که از نظر اقتصادی نیز توجیه پذیر می باشد.