بررسی رابطه بین آموزش کارآفرنانه معلمان و روحیه کارآفرینانه دانش آموزان دختر و پسر متوسطه شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین آموزش کارآفرینانه معلم با روحیه کارآفرینانه دانش آموزان دخترمتوسطه شهر تهران است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق همه دبیران زن و دانش آموزان دختر متوسطه شهر تهران می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد 100 معلم و 400 دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها، از پرسشنامه استاندارد شده روحیه کارآفرینی دانش آموز و پرسشنامه محقق ساخته آموزش کارآفرینی معلم استفاده شد. از روش های آمار توصیفی و استنباطی همچون ضریب همبستگی پیرسون، t مستقل و تک نمونه ای، و تحلیل واریانس یک طرفه به منظور تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده استفاده گردید. یافته های تحقیق حاکی از آن بود که بین آموزش کارآفرینانه، ضرورت آموزش کارآفرینانه، محتوای آموزش کارآفرینانه، محیط آموزش کارآفرینانه، شیوه های آموزش کارآفرینانه با روحیه کارآفرینی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و تنها مولفه اهداف آموزش کارآفرینانه با روحیه کارآفرینی دانش آموزان رابطه معناداری پیدا نکرد. همچنین نتایج نشان داد که وضعیت آموزش کارآفرینی معلمان و روحیه کارآفرینی دانش آموزان و ابعاد آنها در سطح نسبتاً مطلوبی قرار داشتند. یافته ها نشان داد که جنسیت بر میزان روحیه کارآفرینی دانش آموزان تاثیر دارد و میانگین نمره دانش آموزان پسر بیشتر از دانش آموزان دختر است. دیگر نتایج تحقیق نشان داد که تفاوت معناداری در روحیه کارآفرینی دانش آموزان رشته ها (ریاضی، انسانی، تجربی) مختلف وجود ندارد. سرانجام، با توجه به ادبیات مربوطه و نتایج حاصل از پژوهش راهکارهایی جهت بهبود روحیه کارآفرینی دانش آموزان ارائه شد.