بررسی تاثیر داروی بوپروپیون درون هسته لوکوس سرل‍ئوس روی درد حاد حاصل از فرمالین در پای عقبی موشهای بزرگ آزمایشگاهی

موشهای نر نژاد ویستار به 11 گروه شامل؛ کنترل سالم، کنترل جراحی شده، شم، و 8 گروه دارویی تیمار با بوپروپیون تقسیم شدند. کانولهای راهنمای تزریق بصورت دوطرفه درون هسته های lc به کمک جراحی استریوتاکسی و در شرایط استریل کاشته شدند. گروه شم حامل دارو و گروههای کنترل تزریقی در هسته lc نداشتند. با تزریق فرمالین 0.5 میکرولیتر 2.5% در روی پوست ناحیه دورسال پای راست، درد القاء شد (گروههای تیمار دارو را 30 دقیقه قبل از القای درد می گرفتند). نمره دهی مرسوم درد استفاده و علایم درد هر دقیقه ثبت و میانگین رفتارهای مرتبط با درد در دوره های 5 دقیقه ای استخراج و برای آنالیز و نمایش استفاده شدند. نتایج آنالیز واریانس یک طرفه داده ها نشان داد که بوپروپیون توانست میزان درد را بصورت وابسته به دوز و معنی دار کاهش دهد. بوپروپیون توانست نمره درد را در فازهای اولیه و ثانویه کاهش دهد. نمرات درد گروه های کنترل و شاهد معنی دار نبود. همچنین بوپروپیون توانست الگوی دو مرحلهایی درد را برهم بزند. نتایج نشان داد که بوپروپیون از طریق اثر روی هسته lc قادر به ایجاد بیدردی بوده و می تواند دخالت نوروشیمی هسته lc در پردازش درد را تغییر دهد. بوپروپیون روی مراحل اول و دوم درد در آزمون فرمالین اثر متفاوت و معنی داری داشته دارد.