مقایسه اثربخشی روش ذهن آگاهی در افراد عقب مانده ذهنی خفیف و متوسط جهت کاهش پرخاشگری فیزیکی و کلامی آنها

رفتارهای پرخاشگرانه غیرقابل کنترل که شدت زیاد، اما فراوانی اندکی دارند اغلب به عنوان یک مانع برای زندگی اجتماعی افراد مبتلا به ناتوانی های رشدی محسوب می شوند.این پژوهش با هدف کاهش پرخاشگری های فیزیکی و کلامی افراد عقب مانده ذهنی خفیف و متوسط با استفاده از یک روش خود کنترلی مبتنی بر ذهن آگاهی انجام شده است.پژوهش حاضر از نظر نوع تحقیقی کاربردی است. در این تحقیق از طرح چند خط پایه ای با استفاده از افراد مختلف استفاده شد. حجم نمونه شامل 6 نفر از دانش آموزان پسرمرکز بهزیستی منطقه 1 تهران و روش نمونه گیری به صورت نمونه ی در دسترس بود. آزمون های مورد استفاده در این پژوهش را آزمون هوش بزرگسالان وکسلر و مقیاس رفتار سازشی لمبرت (1974) تشکیل داد. با مقایسه دوره های خط پایه ، مداخله و پیگیری کاهش قابل ملاحظه ای در طول دوره مداخله در تعداد پرخاشگری های فیزیکی و کلامی افراد مشاهده شد. که این کاهش در طول دوره پیگیری حفظ شد ؛ و البته این کاهش در پرخاشگری فیزیکی بیشتر بود.هم چنین گروه عقب مانده ذهنی خفیف کاهش بیشتری در پرخاشگری فیزیکی و کلامی خود نسبت به گروه عقب مانده ذهنی متوسط نشان دادند. یافته های پژوهش حاضر همسو با یافته های قبلی ؛ نشان داد که مداخله مبتنی بر ذهن آگاهی یک جایگزین بادوام و ماندنی برای درمان های سنتی باشد که هم اکنون برای مدارا با رفتارهای پرخاشگرانه کودکان و افراد مبتلا به ناتوانی های رشدی مورد استفاده قرار می گیرند.