بررسی اثر نوروپروتکتیوی تاکرین متصل به کایتوسان مغناطیسی و غیرمغناطیسی در مدل حیوانی آلزایمر

بیماری آلزایمر یک بیماری نورودژنراتیوپیش رونده می باشد که با نقص در حافظه و قدرت شناخت و تشکیل پلاک های پیری حاوی پپتید آمیلوئید?(a?)، تخریب نورون های کولی نرژیکی و توسعه و رشد تانگل های نوروفیبریلی مشخص می شود.به نظر می رسد که a? ویژگی اصلی در پاتوژنز آلزایمر باشد. تاکرین یک مهارکننده برگشت پذیر کولین استرازمی باشدکه برای درمان آلزایمر در مراحل خفیف تا متوسط استفاده می شود.اثرات جانبی شدید تاکرین سمیت کبدی آن است که منجر به هپاتیت می شود. نانوپارتیکل کایتوسان به عنوان سیستم انتقال مناسب در درمان بیماری آلزایمر به کارمی رود. از آنجایی که مطالعات انجام شده نشان داده است که استفاده از تاکرین متصل به کایتوسان به طورقابل توجهی غلظت تاکرین را در مغز نسبت به دیگراندام ها در مقایسه با تاکرین تنها افزایش می دهد، هدف ما در این مطالعه هدفمند کردن داروی ضدآلزایمری تاکرین با استفاده از نانوپارتیکل کایتوسان در دو فرم مغناطیسی و غیر مغناطیسی جهت کاهش دوز مصرف دارو واثر بخشی بهتر خاصیت نوروپرتکتیوی تاکرین می باشد. در این کار تجربی از رتهای نر نژاد ویستار با وزن تقریبی 250-220 گرم استفاده شد. مدل آلزایمری رت با تزریق 3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن استرپتوزوتوسین به درون کانول های کاشته شده درون بطن های جانبی مغز القا شد. داروی تاکرین متصل به کایتوسان غیر مغناطیسی ومغناطیسی و کایتوسان غیر مغناطیسی و مغناطیسی (1mg/kg) درون ورید دمی به حیوانات تزریق گردید. جهت مطالعه اثر داروها بر روی حافظه فضایی از تست morris water maze و همچنین جهت بررسی خاصیت نوروپرتکتیوی تاکرین ازروش رنگ آمیزی congo red جهت مطالعه پلاک های پیری ورنگ آمیزی tunelجهت مطالعه میزان آپوپتوز و همچنین جهت بررسی بیان ژن پروتئین پیش ساز بتا آمیلوئید (app) عامل اصلی در ایجاد پلاک های پیری در بیماری آلزایمر وژن seladin1 از ژن های نوروپروتکتیو از تکنیک real time- pcr استفاده شد .نتایج بدست آمده از تکنیک های مورد بررسی نشان داد که استرپتوزوتوسین باعث تخریب در حافظه فضایی و همچنین منجر به تشکیل پلاک های پیری و وقوع آپوپتوز به میزان قابل توجهی و کاهش در میزان بیان mrna seladin-1 و افزایش در میزان بیان mrna app در هیپوکامپ مغز حیوانات می شود.از طرفی تیمار حیوانات با داروی تاکرین متصل به کایتوسان مغناطیسی و غیرمغناطیسی توانست باعث بهبودی در حافظه فضایی و کاهش تشکیل پلاک های پیری و میزان وقوع آپوپتوز و افزایش در بیان mrna seladin-1 و کاهش در بیان mrna app در هیپوکامپ شود. از یافته های حاصل از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که داروی تاکرین متصل به کایتوسان مغناطیسی و غیر مغناطیسی در دوز پایین قادر به اثربخشی خاصیت نوروپروتکتیوی خوددر بافت مغز در مقابل بیماری آلزایمر در مراحل اولیه بیماری می باشد.