دراماتورژ در تئاتر ایران

درآمدی بر اقتصاد تئاتر در ایران

چکیده در این مقاله، با نگاةکلی به اقتصاد هنر و با در نظرگرفتن اصول و دیدگاه­های اقتصادی و فرهنگی حاکم بر جامعه امروز ایران، رابطه اقتصاد وتولید تئاتر مورد بررسی قرار گرفته است. اگر به تئاتر به عنوان یک محصول فرهنگی بنگریم که از ساز و کارهای مختلف تولید تا اجرا برخوردار است و مانند هر کالای دیگری قابلیت مصرف شدن دارد، بطوری که بخشی از نیازهای انسانی ما را تامین می­کند، می­باید همانند هر کالای دی...

مسائل گسترش تئاتر غربی در ایران

بررسی تاثیر و جایگاه دراماتورژ در فرایند تولید و اجرای تئاتر

تاریخ دراماتورژی به شکل رسمی با لسینگ شروع می شود. وی نخستین بار کلمه ی دراماتورژ را استفاده کرد که همین واژه بعدها توسط برشت توسعه پیدا کرد و در تئاتر تثبیت شد. امروزه کمپانی های بزرگ تئاتر جهان افرادی را به عنوان دراماتورژ استخدام می کنند. اما با توجه به اینکه دراماتورژی همیشه موضوعی بحث انگیز بوده است در این پایان نامه سعی شده است تا تعریفی اجمالی از دراماتورژی و وظایف وی در تئاتر ارائه شود....

نگاهی گذرا به «تئاتر خیابانی» در ایران و جهان

بسیاری از نمایشگران و حتی محققین داخلی هنوز در تعریف تئاتر خیابانی، از مفهوم نمایشی که در خیابان یا سایر فضاهای بیرونی اتفاق می‌افتد، استفاده می‌کنند؛ تعریفی که بر اساس مفاهیم معاصر از تئاتر خیابانی‌- چه در حوزه شکل و چه در قلمرو محتوا‌- کاملاً نادرست است. در مقاله حاضر کوشیده شده تعریفی علمی، صحیح و جامع از تئاتر خیابانی ارائه شود. تعریفی که از یک سو نگاه به سابقه تاریخی این گونه نمایشی دارد، ...

تحولات سیاستگذاری در تئاتر ایران (1368 تا 1388 شمسی)

هدف از تحقیق حاضر عبارت است از شناسایی انواع سیاست‌های هنری اتخاذی از سوی دولت‌های ایران مابین سال‌های ???? (آغاز دوره اول ریاست جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی) تا ???? (پایان دوره اول ریاست جمهوری محمود احمدی-نژاد) در حوز? تئا‌تر. به این منظور کلیه مصوبات دولت‌ها طی این سال‌ها، که در عنوان یا متن آن‌ها کلمات تئا‌تر، نمایش، نمایشی و هنرهای نمایشی آمده است (??مورد)، شناسایی شده‌ و تمامی آن‌ها مورد ت...

خنده در تئاتر

خنده پدیده ای اجتماعی و همگانی است و در تئاتر‘ به گفتة مولیر‘ گریاندن آسانتر از خنداندن است . به همین خاطر نویسندگان‘ برای سرگرم کردن و خنداندن حضار‘ به شیوه های مختلفی متوسل می شوند. خواننده یا تماشاگر با تضادها خود می گیرد‘ خود را با شخصیت ها همسان می پندارد وکوشش می کند برای هر نکتة ناگفته یا بی معنا‘ مفهومی بیابد. در تئاتر معاصر سکوت جای کلام را می گیرد و پرگویی خلاء وجود را از نظرها پنهان ...