روش انتقال تکنولوژی ساخت هواپیمای تجاری به ایران(با استفاده از مدل انتقال تکنولوژی c919 به چین)

انتقال تکنولوژی موضوعی است که استفاده از آن می تواند همچون تیغ دو لبه باشد. اگر انتقال تکنولوژی با دقت و مطالعه صورت گیرد می تواند موجب رشد و توسعه قابلیت های صنعت گردد؛ در غیر این صورت موجب از بین رفتن منابع و توانمندی های صنعت خواهد شد و عواقب جبران ناپذیری در پی خواهد داشت. این مسئله در مورد تکنولوژی های high-tech بیشتر حائز اهمیت است. بر این اساس، تحقیق حاضر بحث انتقال تکنولوژی را در صنعت هوایی به عنوان یک صنعت پیشرو در تکنولوژی دنبال می کند. شناسایی معیارهای تأثیرگذار بر انتخاب روش انتقال تکنولوژی و سپس تعیین روش مناسب و کاربردی برای انتقال تکنولوژی، چیزی است که در این پژوهش به دنبال آن هستیم. برای دستیابی به این مقصود، هواپیما را به 5 بخش کلی ارابه فرود، اویونیک، سازه، متعلقات و موتور تقسیم کرده و جمع آوری داده ها و تجزیه و تحلیل آنها برای هر بخش بطور مستقل انجام گرفت. در ابتدا با مطالعه مدل های مطرح در ادبیات انتقال تکنولوژی، معیارهای تأثیرگذار بر انتخاب روش انتقال تکنولوژی شناسایی شدند. این معیارها در قالب پرسشنامه در دو مرحله در اختیار 20 نفر از مدیران و کارشناسان صنعت هوایی کشور قرار گرفت. در مرحله اول، نظرات افراد به صورت کلی و در مرحله بعد با در نظر گرفتن پارامترهای محیطی ِ موثر در تصمیم گیری ها، اخذ گردید. پس از جمع آوری داده ها، به کمک تکنیک topsis، مهمترین معیارها در هر بخش معین شد. با تعیین اولویت معیارها، روش هایی که توسط مدل ها برای هر یک از معیارها پیشنهاد می شود استخراج گردید. از آنجا که روش های مختلف در محیط های گوناگون دارای درجات مختلفی از نظر اجرایی شدن هستند، میزان اجرایی بودن هر یک از روش ها با کمک مقام ارشد سازمان صنایع هوایی تعیین گردید و با استفاده از روش ارزیابی طرح های مختلف، کاربردی ترین روش برای هر 5 بخش ارائه گردید.