بررسی نقش هم سویی معلم-زبان آموز در گفتگوی آنها در جلسات بازخورد نگارشی

یکی از موضوعات جدید در حوزه آموزش نگارش زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم/خارجه جستجو در مورد موثرترین راه ارائه بازخورد به زبان آموزان بوده است. از میان انواع روش های بازخورد که در دسترس معلمین نگارش وجود دارد، جلسات بازخورد نگارشی به واسطه مهیا کردن فرصت های فراوان برای معلمین و دانش آموزان در بحث و تبادل نظر در کانون توجه بوده است. اگرچه مطالعات حوزه جلسات بازخورد نگارشی مباحث متعددی را مورد بررسی قرار داده اند، تاکنون توجه نسبتا کمی به گفتگوی واقعی معلم-زبان آموز، و به طور خاص به سیستم مدیریت نوبت در کلام، وجود داشته است. این مطالعه تلاش کرده تا بر اساس چارچوب تجزیه و تحلیل گفتگو، کاربردهای مختلف سکوت را در سیستم نوبت گیری در گفتگوی معلم-زبان آموز در جلسات بازخورد نگارشی بررسی کند. داده های این تحقیق شامل 6ساعت فیلم ویدئویی از جلسات بازخورد نگارشی با 7 دانشجوی در حال تحصیل مقطع کارشناسی ارشد رشته هنر می باشد. آنالیز داده های بازگردانی شده از فیلم ها نشان داده است که سکوت معلم نقشی کلیدی در مدیریت دنباله (sequence) و موضوع (case) در گفتگوی جلسات بازخورد نگارشی ایفا می کند. علاوه بر این، سکوت برای دوسوی شرکت کننده در جلسات بازخورد نگارشی فرصتی مناسب برای تفکر مهیا می کند: معلم، زمانی که توضیحاتی جدید در رابطه با بخشی از نوشته از نویسنده دریافت می کند، و زبان آموز، زمانی که معلم در کلام خود از واحد ناقص (diu) استفاده می کند. یافته های این تحقیق به غنای ادبیات حاضر در مورد جلسات بازخورد نگارشی معلم-زبان آموز می افزاید و به معلمین کمک می کند تا در جلسات بازخورد نگارشی نقشی موثرتر و کارامد تر داشته باشند.