اثر آرماتورهای عرضی در الگوی آسیب تیرهای بتن مسلح تحت انفجار

سازه های که برای مقاومت در مقابل بارگذاری انفجار یا دیگر بارهای شدید دینامیکی طراحی می شوند، باید ظرفیت بالای جذب انرژی داشته باشند و تغییرشکل پلاستیکی بالای را تحمل کنند تا از فروریختن موضعی یا کلی سازه جلوگیری بعمل آید. در این تحقیق اثر آرماتورهای عرضی در الگوی آسیب تیرهای بتن مسلح تحت انفجار بررسی می شود. آرماتورهای عرضی یکی از عوامل مهم در افزایش شکل پذیری در تیرهای بتن مسلح است که اثر قابل توجهی در افزایش مقاومت برشی و الگوی شکست تیرهای بتن مسلح دارند. برای مشاهده اثر آرماتورهای عرضی در الگوی شکست تیر، آرایش و فواصل مختلف آرماتورهای عرضی بررسی شده است. در مرحله اول فاصله آرماتورهای عرضی برای تمام تیرها در طرف راست 5 سانتیمتر و در طرف چپ به ترتیب 5، 10، 15، 20 و 30 سانتیمتر و یکبار بدون آرماتور عرضی در نرم افزار آباکوس مدل شده است. سپس آسیب دیدگی تیر برحسب دوران تکیه گاهی برای آرماتورگذاری عرضی مختلف در سرتاسر تیر (متقارن) تحت بارگذاری انفجاری مختلف بررسی و باهم مقایسه شده است. نتایج بدست آمده نشان میدهد که هر اندازه فاصله آرماتورهای عرضی زیاد شود شکل پذیری و مقاومت برشی کم شده و شکست از حالت خمشی به برشی تبدیل می شود و آسیب دیدگی بتن در تیر بیشتر می گردد. به هر اندازه ی که فاصله آرماتورهای عرضی کم شود مقاومت برشی زیاد گردیده و شکست از نوع خمشی می باشد و آسیب دیدگی بتن نیز کاهش می یابد. همچنین با زیاد شدن فاصله آرماتورهای عرضی دوران تیر زیاد می گردد که نشان دهنده تخریب بیشتر تیر می باشد. اثر آرماتورهای عرضی وقتی فاصله آنها و مقدار ماده منفجره زیاد می شود بارزتر می گردد.