بررسی میزان تأثیر تسهیم دانش بر قابلیت نوآوری در سازمان¬های دولتی(مطالعه موردی: استان خراسان شمالی)

بدون تردید یکی از عوامل موفقیت در واحدهای اقتصادی و سازمان¬ها، نیروی انسانی ماهر، کارآمد و دارای انگیزه کافی برای فعالیت است. هدف کلی این پژوهش بررسی تأثیرگذاری عوامل "تسهیم دانش" بر "قابلیت نوآورری" کارکنان در سازمان¬های دولتی است. فرضیه¬های این پژوهش تشکیل شده از بررسی تأثیرات "لذت حاصل از کمک به دیگران"، "دانش خودکارآمدی"، "حمایت مدیران ارشد"، "پاداش¬های سازمانی"، و "کاربرد فناوری" به عنوان عوامل "تسهیم دانش" بر تمایل کارکنان به "جمع¬آوری دانش" و "اهدای دانش" به عنوان عوامل "نوآوری" می¬باشد. روش تحقیق توصیفی است و از نوع روش همبستگی بوده که برای ارزیابی نواوری از پرسشنامه¬ای با ضریب پایایی 0.959 استفاده شده است. نمونه آماری مشتمل بر 25580 نفر از کارکنان دستگاه¬های دولتی استان خراسان شمالی در سال 1392 بود که از طریق نمونه¬گیری طبقه¬بندی انتخاب و با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج اصلی پژوهش نشان داد که: 1) لذت حاصل از کمک به دیگران تأثیر مثبت و معناداری بر فرایند تسهیم دانش دارد. 2) دانش خودکارآمدی تأثیر مثبت و معناداری بر فرایند تسهیم دانش دارد. 3) حمایت مدیران ارشد تأثیر مثبت و معناداری بر فرایند تسهیم دانش دارد. 4) پاداش سازمانی تأثیر مثبت و معناداری بر فرایند تسهیم دانش ندارد. 5) کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات تأثیر مثبت و معناداری بر فرایند تسهیم دانش دارد. و در نهایت عوامل تسهیم دانش بر قدرت نوآوری کارکنان در دستگاه¬های دولتی تأثیر مثبت می¬گذارند و این تأثیر با سطح خطای 1% سنجیده شده است.