رابطه ی هیجان ابراز شده ی خانوادگی و حساسیت بین فردی با پرخاشگری در بیماران دارای اختلال اسکیزوفرنی و دوقطبی

هدف از این مطالعه کشف رابطه هیجان ابرازشده خانوادگی و حساسیت بین فردی با پرخاشگری در بیماران اسکیزوفرنی و دوقطبی و همچنین تفاوت بین این گروه ها بود. از روش پژوهش توصیفی با ملاک های شمول خاص استفاده شد. یک نمونه مناسب از 40 بیمار ( 20 نفر با تشخیص اسکیزوفرنی و 20 نفر با تشخیص دوقطبی) از بین بیماران بستری شده در بخش اعصاب و روان بیمارستان فاطمی شهرستان اردبیل انتخاب شد. داده ها از طریق تکمیل پرسش نامه پرخاشگری باس و پری، هیجان ابرازشده کل و کازاریان و حساسیت بین فردی هارب بدست آمد. این داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره، ضریب همبستگی پیرسن و تحلیل واریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها حاکی از این است تفاوت معناداری از نظر پرخاشگری بین گروه ها وجود ندارد ولی بیماران دوقطبی دخالت و مزاحمت و کم رویی بیشتری را گزارش کردند. یافته های بعدی با یافته های قبلی مغایرت دارد بنابراین نیازمند مطالعه بیشتر است. تحلیل همبستگی بیانگر ارتباط مثبت پرخاشگری با انتظارات بی جا که مولفه ای از هیجان ابرازشده خانوادگی است در بیماران اسکیزوفرنی می باشد و همچنین ارتباط مثبت پرخاشگری با دخالت و مزاحمت خانوادگی، نگرش منفی به بیماری و درگیری هیجانی در بیماران دوقطبی است. حساسیت بین فردی ارتباط مثبتی با پرخاشگری در هر دو گروه بیماری دارد. تحلیل رگرسیون بیانگر این است که انتظارات بی جا 21% از واریانس پرخاشگری در بیماران اسکیزوفرنی را پیش بینی می کند و در بیماران دوقطبی دخالت و مزاحمت خانواده و نگرش منفی به بیماری 45% از واریانس پرخاشگری را پیش بینی می کند. یافته ها بر این موضوع دلالت دارد که هیجان ابرازشده خانوادگی نقش مهمی را در پیش بینی پرخاشگری در بیماران اسکیزوفرنی و دوقطبی ایفا می کند. مداخلات روانشناسی در جهت کاهش هیجان ابرازشده خانوادگی احتمالاً در کاهش میزان پرخاشگری در دو گروه بیماری می تواند کمک کننده باشد.