مقایسه اثربخشی آموزش گروهی درمان ساختاری با درمان هیجان مدار بر کمال گرایی و سبک های دفاعی زنان متاهل دارای ترس از صمیمیت

مقدمه: مطالعات و تجارب بالینی نشان داده اند که در جامعه معاصر، زوج ها مشکلات شدید و فراگیری را هنگام برقراری و حفظ روابط صمیمانه و ارضاء انتظارها و نیازهای یکدیگر تجربه می کنند. شناخت صمیمیت به معنای آگاهی از تنوع در ساختارهای خانوادگی است، به همین دلیل درمانگران خانواده سعی می کنند تا با در نظر گرفتن فرد در متن روابط صمیمانه ای که در خانواده دارد، مشکلات او را حل نمایند و موقعیتی ایجاد کنند که زوج ها، صمیمیت خود را در جو درمانی افزایش دهند. در این پژوهش به مقایسه اثربخشی آموزش گروهی درمان ساختاری با درمان هیجان مدار بر کمال گرایی و سبک های دفاعی زنان متاهل دارای ترس از صمیمیت پرداخته شد. روش: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی بود و 21 زن متاهل در این مطالعه شرکت کردند و به صورت تصادفی در سه گروه هیجان مدار، ساختاری و کنترل گماشته شدند. سه مقیاس ترس از صمیمیت دسکاتنر و ثلن، کمال گرایی هویت و فلت و سبک های دفاعی اندروز در دو مقطع پیش¬آزمون و پس¬آزمون مورد استفاده قرار گرفتند. افراد گروه هیجان مدار و گروه ساختاری در نه جلسه¬ نود دقیقه¬ای شرکت کردند و گروه دیگر (کنترل) هیچ درمانی را دریافت نکردند. یافته ها: نتایج نشان دهنده تفاوت معنادار بین هر دو روش هیجان مدار و ساختاری در بهبود کمال گرایی و سبک های دفاعی زنان متاهل دارای ترس از صمیمیت در مقایسه با گروه کنترل بود، اما بین این دو روش درمانی تفاوت معناداری یافت نشد. در زمینه ترس از صمیمیت نیز آموزش درمان هیجان مدار نسبت به آموزش درمان ساختاری اثرگذاری بیشتری داشت. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، می توان نتیجه گرفت، با کار کردن بر روی کمال گرایی و سبک های دفاعی می توان ترس از صمیمیت را کاهش داد.