ارزیابی وشناسایی عرصه های مناسب ذخیره نزولات آسمانی با استفاده از gis (مطالعه موردی: حوضه آبخیز کوهرنگ)

امروزه نفوذپذیری خاک به علت کاهش بارش ، چرای زیاد مراتع و کاربری اراضی کاهش یافته است، در نتیجه اکثر بارش به رواناب تبدیل شده و از دسترس خارج می گردد. همچنین در این مناطق الگوهای بارندگی در دو مقیاس زمان و مکان غیر قابل پیش بینی هستند.اما بارش می تواند برای ذخیره و استحصال به عنوان یک منبع قابل اعتماد و اقتصادی با استفاده ازمدیریت یکپارچه حوضه آبخیز باشد. مدیریت یکپارچه حوضه آبخیز نیازمند به یک میزان از اطلاعات است که بوسیله ایجاد و مطالعه روابط هر یک از پارامترها بدست می آیند. تکنیک های rs و ahp، gis اطلاعات به روز و ارزشمندی از منابع طبیعی و پارامترهای فیزیکی زمین فراهم می کنند.در این مطالعه، مکان های دارای پتانسیل استحصال بارش با استفاده از rs، gis و ahp شناسایی شدند .برای تصمیم گیری از همپوشانی لایه های اطلاعاتی نقشه های شبکه زهکشی،پتانسیل تولید رواناب، شیب، کاربری اراضی ،عمق خاک و بافت خاک استفاده شد.سایت های مناسب برای هر یک از روش تغذیه / استحصال بارش با استفاده از دستورالعمل های ایران برای عملیات استحصال بارش و تحقیقات بین المللی تعیین شد. مطابق نتایج، منطقه مناسب برای ساخت کنتور فارو ، پیتینگ ، پخش سیلاب ، سکوبندی ، تراس ،بانکت بندی، سدهای اصلاحی با دوره بازگشت دو ساله و سدهای اصلاحی با دوره بازگشت 25 ساله به ترتیب 54/0 ،52/8 ،01/0 ،36/31 ،62/1 ،5/4 ،67/8 و 22/2 کیلومترمربع(08/0?????????????????????، ?33/1 ?، 002/0 ،91/4 ،25/0 ،7/0 ، 36/1 و 35/0درصد) را شامل می شوند.در نتیجه، روش های استفاده شده در مطالعه حاضر نسبت به سایر روش ها، نشان دهنده بیشترین دقت،صحت و توانایی در حوضه های بزرگتراست.