طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد نقش آفرینی نور روزدرادراک فضا در شیراز

در طول تاریخ، مسکن به عنوان محل سکونت نقش مهمی در زندگی جوامع انسانی بازی کرده است. در دوران کنونی که زندگی بشر هر چه بیشتر به سوی مادی گرایی پیش می رود، سکونت نیز از مفهوم کیفی خود دور شده و به یک سرپناه تقلیل پیدا کرده است، از طرفی با تعبیر معماری به مثابه خانه سازی کیفیت فضاهای مسکونی نادیده انگاشته شده است.با توجه به اینکه انسانها زمان زیادی را درفضای مسکونی خود می گذرانند، کیفیت یک مقوله تعیین کننده در طراحی مجتمع مسکونی می باشد. فاکتورهای بسیاری در ارتقا کیفیت فضاهای مسکونی تاثیر گذارند که یکی از این فاکتورها نور طبیعی است. مسئله مهم در این میان آن است که با پیشرفت تکنیک های ساخت و ساز و سهولت در اجرا تا حدود زیادی نیروی کار آمد نور در ادراک فضا و بالا بردن کیفیت معماری و های متنوع معماری گذشته کشورمان جهت به کارگیری نور درادراک فضای معماری مشاهده می شد، کمتر توجه می شود.نور طبیعی تنها یک ضرورت فیزیکی نیست و نقشی فراتر از روشنایی بخشی در معماری دارد.بلکه یکی از عوامل مهم و تعیین کننده فضا محسوب می شود.حضور نور طبیعی می تواند به عنوان یکی از ابزارهای بسیار کارامد معماری به کمک معمار بیاید و عاملی تاثیر گذار در ادراک فضاهای معماری به شمار آید و از این طریق به ارتقا کیفی معماری و به تبع آن مسکن کمک نماید. در این رساله سعی بر این است که با محور قرار دادن طراحی یک مجموعه مسکونی ،با ظهور معماری نور در مقیاس خرد و کلان بتوان به ادراک فضایی و کیفیت فضایی مطلوبی دست یافت .