مقایسه روش های همترازسازی نمرات آزمون با استفاده از روش های کلاسیک و نظریه پرسش-پاسخ در داده های شبیه سازی شده

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر ویژگی های روانسنجی سوالات بر نتایج حاصل از به کارگیری شیوه های مختلف همترازسازی، معرفی روش بهینه همترازسازی با توجه به شرایط آزمون ها می باشد. به همین منظور با در نظر گرفتن واریانس ضریب تمیز و واریانس ضریب دشواری به عنوان متغیر با استفاده از نرم افزار wingen-3 چهار آزمون 50 سوالی در دو فرم aوbبرای 2000 آزمودنی شبیه سازی شد. از روش های کلاسیک همترازسازی با استفاده از نرم افزارهایspssوexcelدو شیوه همترازسازی خطی و همترازسازی همصدک بر روی داده ها انجام شد. برای همترازسازی با روش های نظریه پرسش-پاسخ تعداد سوالات لنگردر سه حالت 10، 15 و 20 سوالی به عنوان متغیر دوم در نظر گرفته شد، سپس با استفاده از نرم افزار irteq و با روش های میانگین/میانگین، میانگین/سیگما، خم ویژه هابارا و خم ویژه استوکینگ و لرد ثابت های مقیاس سازی برآورد و همترازسازی بر روی توانایی و نمرات واقعی انجام شد. نتایج همترازسازی نشان می دهد که از روش های کلاسیک روش خطی نسبت به روش همصدک دارای خطا و سوگیری کمتری است. در شیوه های همترازسازی پرسش-پاسخ زمانی که واریانس ضریب دشواری و ضریب تمیز هر دو بالا یا هر دو پایین باشند مقدار خطا و سوگیری کمتر است. از روش های خم ویژه نیز روش استوکینگ و لرد نسبت به خم ویژه هابارا بهتر می تواند تابع f(فاصله بین نمرات واقعی) را کمینه کند. همچنین در روش های همترازسازی به شیوه پرسش-پاسخ با افزایش تعداد سوالات لنگر میزان خطا به صورت منظم کم نشد و کمترین میزان خطا در حالت لنگر 15 سوالی مشاهده شد در نتیجه عامل کیفیت سوال های لنگر و شباهت و همبستگی آن ها با آزمون هایی که قرار است همتراز شوند مهم تر از تعداد سوالات لنگر می باشد.